درس دوّم: كرامت و بزرگوارى‏

«كرامت» و يا «بزرگوارى»، در لغت به معناى نفيس و عزيز شدن است و به اخلاق و كارهاى پسنديده نيز گفته مى‏شود «1» امام على- صلوات اللّه عليه- درباره آن مى‏فرمايد: «الْكَرَمُ حُسْنُ السَّجِيَّةِ وَ اجْتِنابُ الدَّنِيَّةِ» «2»كرامت، نيك رفتارى و دورى از پستى است.بنابراين، انسان بزرگوار كسى است كه سجاياى اخلاقى خويش را نيكو كند و از هرگونه پستى و زشتى بويژه گناه و معصيت، بپرهيزد. او هر چه در اين راه بيشتر بكوشد، بر عزت و بزرگوارى خويش مى‏افزايد.