2- بازداشتن چشم از گناه
بازداشتن اعضا و جوارح بويژه چشم از آلودگى به گناه و هرزگى، عامل مهم در پاكدامنى و خويشتندارى انسان است. قرآن مجيد، علاوه بر واجب كردن پوشانيدن بدن و دستورهاى مؤكّد ديگر درباره مسائل جنسى، به زن و مرد فرمان مىدهد كه براى حفظ پاكى دامان خويش، بايستى نخست، از نگاه آلوده بپرهيزند؛ چرا كه «هر چه ديده بيند دل كند ياد»: «قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ ابْصارهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ ازْكى لَهُمْ ... وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ ابْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ ...» «1»به مؤمنان بگو چشمهاى خود را [از نامحرم] فرو گيرند و دامان خود را حفظ كنند و اين براى آنان پاكيزهتر است ... به زنان مؤمن نيز بگو چشمان خود را [از نگاه هوس آلود] فرو گيرند و دامان خويش را حفظ كنند و زينت خود را آشكار نسازند.رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در ترسيم خطر نگاه آلوده مىفرمايد: «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهامِ ابْليسَ فَمَنْ تَرَكَها خَوْفًا مِنَ اللَّهِ اعْطاهُ اللَّهُ ايمانًا يَجِدُ حَلاوَتَهُ فى قَلْبِهِ» «2»نگاه آلوده، تيرى زهرآگين از تيرهاى شيطان است و هر كس از بيم خدا گرد آن نگردد، خداوند ايمانى به او عطا كند كه شيرينىاش را در دل خويش احساس كند.
|