2- بازداشتن چشم از گناه‏
بازداشتن اعضا و جوارح بويژه چشم از آلودگى به گناه و هرزگى، عامل مهم در پاكدامنى و خويشتن‏دارى انسان است. قرآن مجيد، علاوه بر واجب كردن پوشانيدن بدن و دستورهاى مؤكّد ديگر درباره مسائل جنسى، به زن و مرد فرمان مى‏دهد كه براى حفظ پاكى دامان خويش، بايستى نخست، از نگاه آلوده بپرهيزند؛ چرا كه «هر چه ديده بيند دل كند ياد»: «قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ ابْصارهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ ازْكى‏ لَهُمْ ... وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ ابْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ ...» «1»به مؤمنان بگو چشم‏هاى خود را [از نامحرم‏] فرو گيرند و دامان خود را حفظ كنند و اين براى آنان پاكيزه‏تر است ... به زنان مؤمن نيز بگو چشمان خود را [از نگاه هوس آلود] فرو گيرند و دامان خويش را حفظ كنند و زينت خود را آشكار نسازند.رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در ترسيم خطر نگاه آلوده مى‏فرمايد: «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ مِنْ سِهامِ ابْليسَ فَمَنْ تَرَكَها خَوْفًا مِنَ اللَّهِ اعْطاهُ اللَّهُ ايمانًا يَجِدُ حَلاوَتَهُ فى‏ قَلْبِهِ» «2»نگاه آلوده، تيرى زهرآگين از تيرهاى شيطان است و هر كس از بيم خدا گرد آن نگردد، خداوند ايمانى به او عطا كند كه شيرينى‏اش را در دل خويش احساس كند.