ب- ناپسند
1- فداكارى و گذشتن از جان و مال و مانند آن، براى پيروزى جبهه باطل، يكى از گونه‏هاى ناپسند ايثار است. گمراهان باطل گرا نيز ممكن است در راه تقويت باطل، ثروت خويش را صرف كنند و حتى از جان هم مايه بگذارند و از ديگران نيز پيشى گيرند.ولى چنين ايثارى نه تنها نادرست است، بلكه مايه حسرت و ندامت نيز مى‏گردد. قرآن مجيد از اين واقعيت چنين ياد مى‏كند: «انَّ الَّذينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ امْوالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبيلِ اللَّهِ فَسَيُنْفِقُونَها ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ...» «1»كافران اموالشان را خرج مى‏كنند تا مردم را از راه خدا بازدارند. آنان اموالشان را خرج خواهند كرد و حسرت خواهند برد.

2- ترجيح دنيا و مظاهر آن بر آخرت نيز ايثار ناپسند است. قرآن كريم در نكوهش چنين كارى مى‏فرمايد:
«فَامَّا مَنْ طَغى‏ وَ آثَرَ الْحَيوةَ الدُّنْيا فَانَّ الْجَحيمَ هِىَ الْمَأْوى‏» «2»هر كه طغيان كند و زندگى اين جهانى را برگزيند، دوزخ جايگاه اوست.گزينش هواى نفس بر خواست الهى نيز از همين مقوله است.

3- اگر ايثار سبب ناراحتى و فشار بر فرزندان انسان گردد و نظام خانوادگى‏اش را به خطر افكند، ايثار ناپسند است و نابجا. «3»قرآن كريم مى‏فرمايد: «وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً الى عُنُقِكَ وَ لا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًامَحْسُورًا» «4»نه دست خويش را [از روى بخل‏] به گردن ببند و نه به سخاوت يكباره بگشاى كه ملامت شده و حسرت زده خواهى نشست.