الف- پسنديده‏
1- مقدم داشتن ديگران بر خود، هر چند به چيز اندك، در روايات اسلامى امرى پسنديده شمرده شده است. «3» كسى كه ديگران را به آسانى بر خود مقدم مى‏كند و خود را براى آسايش ديگران به رنج مى‏اندازد، در صورتى كه ايثار او سبب ناراحتى و فشار بر فرزندان خودش نشود و نظام زندگى‏اش را به خطر نيفكند، ايثار پسنديده است.
اميرمؤمنان عليه السلام در خطبه متقين مى‏فرمايد: «نَفْسُهُ مِنْهُ فى‏ عَناءٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فى‏ راحَةٍ» «4» [متقى كسى است كه‏] جانش [به واسطه سختگيرى‏هاى خودش‏] از او در رنج است، ولى مردم از او در آسايشند.

2- مقدم داشتن خواست الهى بر هواى نفس «1»؛ مانند حضرت يوسف عليه السلام كه با مقدم داشتن خواست خدا، آبروى خود را نزد او حفظ كرد و زندان را بر معصيت ترجيح داد و فرمود: «رَبِّ السِّجْنُ احَبُّ الَىَّ مِمَّا يَدْعُونَنى‏ الَيْهِ» «2»پروردگارا! زندان براى من دوست داشتنى‏تر از چيزى است كه زنان مرا بدان مى‏خوانند.خداوند نيز به واسطه اين ايثار، او را برگزيد و به مقامى عالى رسانيد؛ چنان كه برادرانش گفتند: «تَاللَّهِ لَقَدْ اثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنا» «3»به خدا سوگند كه خدا تو را بر ما برترى داد [و برگزيد].امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد:خداوند بزرگ مى‏فرمايد: «وَ عِزَّتى‏ وَ جَلالى‏ وَ عَظَمَتى‏ وَ بَهائى‏ وَ عُلُوِّ ارْتِفاعى‏ لا يُؤْثِرُ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ هَواىَ عَلى‏ هَواهُ فى‏ شَىْ‏ءٍ مِنْ امْرِ الدُّنْيا الَّا جَعَلْتُ غِناهُ فى‏ نَفْسِهِ وَ هِمَّتَهُ فى‏ آخِرَتِهِ وَ ضَمَّنْتُ السَّماواتِ وَ الْارْضَ رِزْقَهُ وَ كُنْتُ لَهُ مِنْ وَراءِ تِجارَةِ كُلِّ تاجِرٍ» «4»
به عزت و جلال و شرف و بلندى مقامم سوگند كه هيچ بنده مؤمنى خواست مرا بر خواست خود، در يكى از امور دنيا برنگزيند، جز آن كه بى‏نيازى را در وجودش قرار دهم و همّتش را متوجه آخرت سازم و آسمان‏ها و زمين را عهده‏دار روزى‏اش گردانم و خود برايش پشت تجارت هر تاجرى هستم.

3- روح سلحشورى، فداكارى و از خود گذشتگى، كه سربازان اسلام براى اعتلاى‏كلمه حق و آيين توحيدى از خود نشان مى‏دهند، از موارد ايثار پسنديده است. قرآن كريم نيز ايثارگران را، كه از همه چيز دنيا گذشته، جان بر كف به ميدان نبرد مى‏شتابند، با بيان «... فَضَّلَ اللَّهُ الُمجاهِدينَ عَلىَ الْقاعِدينَ اجْرًا عَظيًما» «1» مى‏ستايد و كارشان را تجارتى الهى مى‏داند. «2»نيروهاى نظامى و انتظامى بايد چنان باشند كه در صحنه‏هاى مختلف ايثار، كرامت انسانى و گوهرهاى نفسانى خود را آشكار كرده، به پاسدارى و سربازى خويش، ارزش واقعى ببخشايند و زبان حالشان به اسلام و مسلمانان چنين باشد:
تو از سر من و جان من عزيزترى
بخيلم ار نكنم سر فدا و جان ايثار «3»


«سعدى»
4- ترجيح حق بر باطل گر چه به زيان خود انسان باشد، يكى ديگر از جنبه‏هاى پسنديده ايثار است.
امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد:
«انَّ مِنْ حَقيقَةِ الْايمانِ انْ تُؤْثِرَ الْحَقَّ وَ انْ ضَرَّكَ عَلَى الْباطِلِ وَ انْ نَفَعَكَ ...» «4»

از نشانه‏هاى ايمان، آن است كه حق را- گر چه به زيان تو است- بر باطل- گر چه به سود تو است- ترجيح دهى.