ب- ايثار در روايات‏
ايثار در روايات به عنوان «خوى و خصلت ابرار و برگزيدگان الهى، نيكوترين احسان و والاترين مراتب ايمان» شمرده شده است؛ چنان كه اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد: «الْايثارُ سَجِيَّةُ الْابْرارِ وَ شيمَةُ الْاخْيارِ» «3»ايثار، خوى نيكوكاران و شيوه نيكان است.در جايى ديگر مى‏فرمايد: «الْايثارُ احْسَنُ الْاحْسانِ وَ اعْلى‏ مَراتِبِ الْايمانِ» «4»ايثار، نيكوترين احسان و بالاترين مرتبه ايمان است.همان گونه كه ذكر شد، در امور نظامى بيشتر ايثار جانى مطرح است. كسى كه جان بركف از اسلام و مرزهاى اسلامى دفاع مى‏كند، خود را به آب و آتش مى‏زند و چه بسا خون پاكش در راه پاسدارى از اسلام و ارزش‏هاى اسلامى ريخته مى‏شود، بالاترين درجه ايثار و محبوبترين مقام را نزد خدا دارد؛ چنان كه رسول خدا صلى الله عليه و آله درباره ارزش‏خون پاك شهيدان راه خدا مى‏فرمايد: «ما مِنْ قَطْرَةٍ احَبُّ الَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ قَطْرَةِ دَمٍ فى‏ سَبيلِ اللَّهِ» «1»هيچ قطره‏اى در پيشگاه خداوند، محبوب‏تر از قطره خونى كه در راه خدا ريخته مى‏شود، نيست.همچنين ارزش ايثار و پاسدارى از مرزهاى اسلامى را چنين بيان مى‏كند: «رِباطُ يَوْمٍ فى‏ سَبيلِ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيا وَ ما عَلَيْها» «2»يك روز مرزدارى در راه خدا از دنيا و آنچه در آن است، بهتر است.