الف- ستايش ايثارگران در قرآن‏
قرآن كريم با بيان شواهد و نمونه‏ها، ايثار را ستوده است؛ از جمله:

1- حضرت ابراهيم عليه السلام بينانگذار ايثار «1» را مى‏ستايد كه از خدايان و بتان مشركان بيزارى جسته، ترسى
به خود راه نداد. و جان بر كف، بتان را در هم شكست و فرياد برآورد كه: «افٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» «2»
افّ بر شما و بر چيزهايى كه جز خدا مى‏پرستيد.وقتى مردم با بتان شكسته روبه رو شدند، فهميدند كه اين كار از جوانى به نام ابراهيم، ساخته است، از اين رو گفتند: «سَمِعْنا فَتىً يَذْكُرُهُمْ يُقالُ لَهُ ابْراهيمُ» «3»شنيده‏ايم كه جوانى به نام ابراهيم، از بتان ما [به بدى‏] ياد مى‏كند.همچنين، در ماجراى ذبح حضرت اسماعيل، وقتى ابراهيم عليه السلام خواب خويش را به مرحله عمل رساند و از آن آزمايش الهى پيروزمندانه بيرون آمد، خداوند او را اين گونه ستود: «سَلامٌ عَلى‏ ابْراهيمَ كَذلِكَ نَجْزِى الُمحْسِنينَ انَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنينَ» «4»سلام بر ابراهيم، ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‏دهيم. او از بندگان مؤمن ما بود.

2- قرآن كريم درباره ايثار جانى حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرى‏ نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ» «5»و بعضى از مردم براى جستن خشنودى خدا جان خويش را فدا مى‏كنند.و در جايى ديگر ايثار مالى خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله را چنين مى‏ستايد: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكينًا وَ يَتيًما وَ اسيرًا» «1»و به [پاس‏] دوستى او، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‏دادند.

3- همچنين از «انصار»- كه در حال فقر، از برادران مهاجر خود، با تقسيم اموال و خانه‏هاى خويش پذيرايى كردند و آنان را بر خود مقدّم داشتند- چنين تمجيد مى‏كند: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ انْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ» «2»ديگران را بر خود مقدّم مى‏دارند، هر چند خود، بسيار نيازمند باشند.