الف- ستايش ايثارگران در قرآن
قرآن كريم با بيان شواهد و نمونهها، ايثار را ستوده است؛ از جمله:
1- حضرت ابراهيم عليه السلام بينانگذار ايثار «1» را مىستايد كه از خدايان و بتان مشركان بيزارى جسته، ترسى
به خود راه نداد. و جان بر كف، بتان را در هم شكست و فرياد برآورد كه: «افٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» «2»
افّ بر شما و بر چيزهايى كه جز خدا مىپرستيد.وقتى مردم با بتان شكسته روبه رو شدند، فهميدند كه اين كار از جوانى به نام ابراهيم، ساخته است، از اين رو گفتند: «سَمِعْنا فَتىً يَذْكُرُهُمْ يُقالُ لَهُ ابْراهيمُ» «3»شنيدهايم كه جوانى به نام ابراهيم، از بتان ما [به بدى] ياد مىكند.همچنين، در ماجراى ذبح حضرت اسماعيل، وقتى ابراهيم عليه السلام خواب خويش را به مرحله عمل رساند و از آن آزمايش الهى پيروزمندانه بيرون آمد، خداوند او را اين گونه ستود: «سَلامٌ عَلى ابْراهيمَ كَذلِكَ نَجْزِى الُمحْسِنينَ انَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنينَ» «4»سلام بر ابراهيم، ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم. او از بندگان مؤمن ما بود.
2- قرآن كريم درباره ايثار جانى حضرت على عليه السلام مىفرمايد: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ» «5»و بعضى از مردم براى جستن خشنودى خدا جان خويش را فدا مىكنند.و در جايى ديگر ايثار مالى خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله را چنين مىستايد: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكينًا وَ يَتيًما وَ اسيرًا» «1»و به [پاس] دوستى او، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مىدادند.
3- همچنين از «انصار»- كه در حال فقر، از برادران مهاجر خود، با تقسيم اموال و خانههاى خويش پذيرايى كردند و آنان را بر خود مقدّم داشتند- چنين تمجيد مىكند: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلى انْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ» «2»ديگران را بر خود مقدّم مىدارند، هر چند خود، بسيار نيازمند باشند.
|