ارزش عفّت‏
در ميان انبوه خصلت‏هاى انسانى، عفّت، گوهرى گرانبهاست كه مانندش يافت نمى‏شود در صورت آسيب‏ديدن يا نابود شدن، ترميم و جبران آن بسيار مشكل است- اگر نگوييم محال است.- امام پاكدامنان، اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد: «عَلَيْكَ بِالْعَفافِ فَانَّهُ افْضَلُ شِيَمِ الْاشْرافِ» «1»
بر تو باد پاكدامنى كه برترين خصلت نيكوى انسانهاى شريف است.حفظ گوهر عفّت و استقامت در برابر غريزه نيرومند جنسى، جهاد مستمرّ و كوششى مداوم مى‏طلبد؛ چنان كه همان امام همام عليه السلام مى‏فرمايد: «مَا الُمجاهِدُ الشَّهيدُ فى‏ سَبيلِ اللَّهِ بِاعْظَمَ اجْرًا مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَكادَ الْعَفيفُ انْ يَكُونَ مَلَكًا مِنَ الْمَلائِكَةِ» «2»پاداش مجاهد شهيد در راه خدا از كسى كه قدرت گناه يافته، ولى پاكدامنى پيشه كند، بيشتر نيست. انسان عفيف، نزديك است كه يكى از فرشتگان شود.امام باقر عليه السلام نيز درباره ارزش پاكدامنى مى‏فرمايد: «ما مِنْ عِبادَةٍ افْضَلُ عِنْدَاللَّهِ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَ فَرْجٍ» «3»عبادتى نزد خدا برتر از عفت شكم و دامن نيست.