8- احترام به ديگران
در ديدگاه اسلام، مؤمن از جايگاهى والا برخوردار است و بايد جان و مال و ناموس و آبرويش در جامعه محفوظ باشد و هيچ كس حق ندارد بدون دليل شرعى مزاحم ديگران شود و يا به آنان بى احترامى كند. نقل است كه امام باقر عليه السلام رو به كعبه كرده، فرمود: «الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى كَرَّمَكِ وَ شَرَّفَكِ وَ عَظَّمَكِ وَ جَعَلَكِ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ امْنًا وَ اللَّهِ لَحُرْمَةُ الْمَؤْمِنِ اعْظَمُ حُرْمَةً مِنْكِ» «2»سپاس خدايى را كه تو را كرامت و شرافت و عظمت بخشيد و تو را مركز اجتماع و امنيت مردم قرار داد. ولى به خدا سوگند! حرمت مؤمن از حرمت تو بيشتر است!هر چند ايمان همه افراد چون يكديگر نيست، ولى همه مردم، زن و مرد، كوچك و بزرگ، عالم و جاهل بايد مورد تكريم و احترام قرار گيرند، چنين كارى به قدرى مهم است كه امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «مَنْ رَوى عَلى مُؤْمِنٍ رِوايَةً يُريدُ بِها شَيْنَهُ وَ هَدْمَ مُرُوَّتِهِ لِيَسْقُطَ مِنْ اعْيُنِ النَّاسِ اخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ وِلايَتِهِ الى وِلايَةِ الشَّيْطانِ فَلا يَقْبَلُهُ الشَّيْطانُ» «3»هر كس گفتارى را عليه مؤمنى انتشار دهد و با چنين كارى قصد تحقير و بىآبرويى او را داشته باشد تا از چشم مردم بيفتد، خداوند او را از محدوده ولايت خويش به ولايت شيطان مىراند، ولى شيطان نيز او را نمىپذيرد!از اين رو، غيبت، تهمت، اذيت، فحش و ناسزا، سرقت اموال، زخم زبان، ريختنآبروى ديگران و هر گونه بى احترامى و تضييع حقوق مؤمنان، حرام و ممنوع است و از هر كسى سر بزند، تخلّف محسوب مىشود و خدا از آن بازخواست خواهد كرد.
|