7- زيارت و عيادت‏
ديد و بازديدهاى دوستانه، كه بر اساس دين و خرد انجام گيرد، در انسجام، تحكيم مودّت، كارگشايى و هميارى مردم بسيار كارساز است. از اين رو، اسلام به پيروان خويش دستور داده كه همواره از حال برادران ايمانى خويش پرس و جو كنند، به زيارت آنان روند، هنگام بيمارى از يكديگر عيادت كنند، غمخوار يكديگر باشند، اگر در سفرند براى يكديگر نامه بنويسند. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در تفسير آيه «فَاذا قُضِيَتِ الصَّلوةُ فَانْتَشِرُوا فِى الْارْضِ» «2» عصر جمعه را براى چنين كارهايى مناسب دانسته، مى‏فرمايد:منظور آيه [از پراكنده شدن در زمين‏]، انجام كارهاى دنيوى نيست، بلكه منظور عيادت بيمار، تشييع جنازه، و ديدار برادران دينى براى خداست. «3»يكى از شيعيان، به نام «خيثمه»، مى‏گويد:خدمت امام باقر عليه السلام رسيدم. هنگام خداحافظى فرمود: «اى خيثمه! هر كس از دوستان ما را ديدى سلام برسان و به آنان سفارش كن كه تقواى خداى بزرگ را پاس دارند، ثروتمندانشان از مستمندانشان و توانايانشان از ناتوانانشان ديدن كنند، زندگان به تشييع مُردگان روند و يكديگر را در منزل‏هايشان ديدار كنند، چرا كه ملاقات آن‏ها با يكديگر سبب احياى امر امامت است و خدا رحمت كند كسى كه امر ما را احيا كند.» «4»امام صادق عليه السلام نيز مى‏فرمايد: «التَّواصُلُ بَيْنَ الْاخْوانِ فِى الْحَضَرِ التَّزاوُرُ وَ فِى السَّفَرِ التَّكاتُبُ» «1»ارتباط ميان برادران، هنگام حضور در وطن، زيارت است، و در سفر، نامه‏نگارى.