4- اجازه ورود
يكى از آداب زيبا و ارزشمند در معاشرت، اجازه خواستن هنگام ورود به محل زندگى و يا كار ديگران است. حتى اگر ملاقات شونده نزديكترين كس به ملاقات كننده باشد، چنين كارى از نظر تربيتى و اجتماعى ارزشمند و بسيار آموزنده و محبت آور است و به نظم و استحكام جامعه كمك مىكند. قرآن مجيد به مؤمنان دستور مىدهد: «يا ايُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتىَّ تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلى اهْلِها ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ» «5»اى كسانى كه ايمان آوردهايد! به خانه هايى جز خانههاى خود وارد نشويد مگر اين كه اجازه بگيريد و بر اهل آنها درود فرستيد اين [كار] براى شما نيكوترين [كار] است؛ شايد متذكر شويد.اميرمؤمنان- صلوات اللّه عليه- كه نزديكترين فرد به رسول اكرم صلى الله عليه و آله است، مىفرمايد: [خواستم] بر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله وارد شوم، اجازه گرفتم و ايشان اجازه ورود داد.چون وارد شدم، فرمود: «اى على! مگر نمىدانى خانه من خانه تو است؛ چرا اجازه گرفتى؟!» عرض كردم: «اى رسول خدا! دوست داشتم چنين كنم.» فرمود: «اى على! تو آنچه را خدا دوست دارد دوست مىدارى و ادب الهى را مراعات كردى!» «1»
|