ضرورت رازدارى‏
هر فردى در زندگى فردى و اجتماعى خويش، خواه ناخواه چيزى سرّى دارد كه بايستى در پنهان نهادنش بكوشد. برخى اطلاعات، مربوط به خود و برخى مربوط به خانواده و يا جامعه است كه بايد هر راز و رمزى در محدوده مجاز خود حفاظت شود.امروز وسايل فنّى و حسّاس جاسوسى و ضد اطلاعاتى و كاربرد آن در سرنوشت ملّت‏هااهميّت بسيار رازدارى را بديهى ساخته است و گذشته از آن كه اين ويژگى، نوعى فضيلت اخلاقى به حساب مى‏آيد، در موفقيت و كارآيى برنامه زندگى نيز تأثيرى، بسزا دارد. اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد:
«الظَّفَرُ بِالْحَزْمِ وَ الْحَزْمُ بِاجالَةِ الرَّأْىِ وَ الرَّأْىُ بِتَحْصينِ الْاسْرارِ» «1»پيروزى بسته به اراده، و اراده بسته به كارانداختن انديشه، و انديشه به نگهدارى‏رازهاست.در جايى ديگر موفقيت‏ها را در سايه رازدارى دانسته، مى‏فرمايد: «انْجَحُ الْامُورِ ما احاطَ بِهِ الْكِتْمانُ» «2»موفق‏ترين كارها آن است كه آن را پنهانكارى فرا گيرد.بعكس، افشاى اسرار، سبب عدم موفقيّت و حتى باعث سقوط مى‏شود؛ چنان كه امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «افْشاءُ السِرِّ سُقُوطٌ» «3»برملا كردن راز، سقوط است.با توجّه به اهميّت اخبار و اطلاعات نظامى و فراوانى دشمنان انقلاب اسلامى، ضرورت رازدارى براى يك پاسدار چندين برابر مى‏نمايد. عزيزان سپاهى بايد آگاه باشند كه با خبر شدن از كوچك‏ترين اخبار و اطلاعات نظامى، براى دشمن، بسيار مهم و ارزشمند است و چه بسا با آن بتواند ضربه‏اى كارى بر نظام و انقلاب وارد كند. پس، رازدارى از اصول اوّليه پاسدارى است و كسى كه نتواند راز و رمز سازمان نظامى خود را پوشيده بدارد، ناخواسته در خدمت دشمن درمى آيد.