فرماندهى در جنگ
لزوم حضور فرمانده در جنگ، امرى ضرورى و بديهى است و نيازى به ذكر دليل ندارد. هر كس مىداند كه عامل نظم در نيروهاى نظامى، فرمانده است كه همانند مغز در بدن انسان، بر نيروهاى تحت امر حكومت و قوام و دوام آنها را تضمين مىكند.پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله اهميّت بسيارى به فرماندهى مىداد، به طورى كه لشكر را لحظهاى بدون فرمانده، رها نمىكرد و گاه مىشد كه براى فرمانده لشگر، دو جانشين تعيين مىكرد تا هنگام بروز پيشامدى براى فرمانده، بى درنگ جاى او را پر كنند. از جمله، در جنگ موته پس از آنكه زيد بن حارثه را به فرماندهى سپاه سه هزار نفرى تعيين كرد، فرمود: «اگر به زيد گزندى رسيد، جعفر بن ابى طالب فرمانده شود و اگر براى جعفر نيز اتفاقى افتاد، عبداللّه بن رواحه فرمانده لشگر باشد.» زيد و جعفر يكى پس از ديگرى بهشهادت رسيدند و پس از آنها عبداللّه بن رواحه نيز شربت شهادت نوشيد. از آن پس،رزمندگان، خود، يك نفر را به فرماندهى برگزيدند. «1»اين روش رهبر بزرگوار اسلام، نشانه اهميت نظم و فرماندهى در نيروهاى مسلح است.
|