خلاصه درس
تعاون از ريشه «عون» است و به معناى «يكديگر را يارى كردن».انسان، موجودى «مطلق طلب» است، ولى ناتوان. تعاون، غريزه مطلقطلبى و ناتوانى انسان را تعديل مىكند. انسانها با هميارى يكديگر به بسيارى از آرزوهاى خويش رسيدهاند و در ميدانهاى مختلف زندگى به پيشرفتهايى حيرتانگيز دست يافتهاند.نياز به تعاون در زندگى اجتماعى انسان، امرى بديهى است. تعاون، نسبت به كار و اين كه ميان چه كسانى روى مىدهد، به دو نوع سازنده و مخرّب تقسيم مىشود. تعاون سازنده، عبارت از همكارى در كارهاى نيك است. قرآن از دو كلمه برّ و تقوا، براى اشاره به اين كارها بهره جسته است.هر مسلمان موظّف است ديگران را در امور خير- فردى و اجتماعى- يارى رساند.تعاون مخرّب، به معناى كمك كردن به ديگران در كارهاى زشت و نارواست و از نظر عقل و شرع ناپسند است.
|