خلاصه درس‏
از ويژگى‏هاى برجسته رزمنده مؤمن «شهادت‏طلبى» است؛ يعنى براساس بينش‏عميق و آرمان مقدس خود، شهادت در راه خدا را بجويد و اعمالش را چه در زمان صلح چه در زمان جنگ با آن تنظيم كند و اين معنا با مطالعه و كسب شيوه‏هاى فتح و ظفر و شكست دادن دشمن منافاتى ندارد.واژه شهادت، در فرهنگ اهل بيت عليهم السلام كاربردى وسيع و جايگاهى ويژه دارد. خطبه‏ها، نيايش‏ها، توصيه‏ها، نامه‏ها و سخنان حكمت‏آميز آنان با شهادت در هم آميخته و پيوسته براى خود و ياران نزديك خود شهادت طلبيده‏اند آن سان كه تشنه كام آب مى‏جويد و طفل، شيرمادر.شهادت‏طلبى بر تفكّر مكتبى و بينش كامل و اعمال شايسته استوار است. عقيده مذهبى، انجام كارهاى شايسته و پرهيز از اعمال ناشايست همراه با بينش و معرفت فراگير، انسان را به خدا نزديك‏تر مى‏كند و پشتوانه‏اى معنوى و نيرومند براى شهادت‏طلبى او مى‏گردد و بدون دستيابى به اصول سه گانه ياد شده نمى‏توان به مقام رفيع شهادت و مرگ سرخ دست يافت.شهادت‏طلبى با خود كشى تفاوت بسيار دارد؛ اوّلى بر پايه اصول مذهبى، واقع گرايى، انتخاب و اختيار شخص انجام مى‏گيرد، ولى دوّمى بر پايه خشم درونى و فشار عقده‏هاى روانى و اضطرار و انفجار صورت مى‏پذيرد.سرعت عمل و شتاب در انجام فرمان‏ها و پرهيز از تعلّل و توجيه و همچنين سست نشدن در برابر نيروى انسانى و نظامى دشمن، از نشانه‏هاى روحيه شهادت‏طلبى است.