ملاك برخورد
يكى از امتيازات شريعت مقدس اسلام، هماهنگى با عقل و فطرت و به‏كارگيرى وجدان انسانى در امور است. امير مؤمنان عليه السلام، ملاك برخورد عادلانه را وجدان آدمى قرار داده، مى‏فرمايد: «اعْدَلُ السّيرَةِ انْ تُعامِلَ النَّاسَ بِما تُحِبُّ انْ يُعامِلُوكَ بِهِ» «2»عادلانه‏ترين روش اين است كه با مردم آن‏گونه رفتار كنى كه دوست دارى با تو همان‏گونه رفتار كنند.اگر مدير علاوه بر تدبير و انديشه، اطلاعات كافى، بهره‏گيرى از مشورت، به كارگيرى دانش مديريت و آراستگى به اخلاق نيكو، گوش به فرمان وجدان خويش باشد، به‏طور قطع در بسيارى از كارها، بلكه در همه آن‏ها پا از مرز عدالت بيرون نمى‏نهد، به كسى ستم نمى‏نكد، حقوق افراد مجموعه را پايمال نمى‏نمايد، با سخنان ياوه و شوخى‏هاى بى‏جا ضعيفان را نمى‏رنجاند، در برخورد با افراد بى ادبى نمى‏كند و تبعيض قائل نمى‏شود؛ چرا كه در همه امور ياد شده، خودش را به جاى زيردستان قرار مى‏دهد، گويا طرف مقابلش، خود اوست و هرگز كسى با خود، رفتار ظالمانه و بى ادبانه نمى‏تواند داشته باشد. به همين دليل، امام على عليه السلام به فرزند دلبندش- امام مجتبى عليه السلام- چنين سفارش مى‏كند:پسر جان! خود را ميان خود و ديگران ميزان قرار بده؛ هر چه را براى خود مى‏پسندى براى ديگران نيز بپسند و هر چه براى خود مكروه دارى براى آنان نيز نپسند، ستم نكن چنان كه دوست ندارى به تو ستم شود و نيكى كن چنان كه مى‏خواهى به تو احسان شود و آنچه را از ديگران زشت مى‏شمارى بر خود نيز زشت شمار و از مردم به همان خشنود باش كه خويشتن از آن خشنود مى‏شوى. «1»