آثار و بركات
اصل تغافل وقتى بجا مورد بهرهبردارى قرار گيرد، آثار ارزشمندى در پى دارد:
1- موفقيت فراوان
امام زينالعابدين عليه السلام در وصيتى به فرزند خويش مىفرمايد:
«اعْلَمْ يا بُنَىَّ انَّ صَلاحَ الدُّنْيا بِحَذافيرِها فى كَلِمَتَيْنِ؛ اصْلاحُ شَأْنِ الْمَعايِشِ مِلْءُ مِكْيالٍ ثُلْثاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلْثُهُ تَغافُلٌ ...» «2»پسرم! بدان كه صلاح دنيا به طور كلّى در اين دو كلمه است؛ اصلاح امور زندگى چون پيمانه لبريزى است كه دو سوم آن را زيركى و يك سوم آن را تغافل آكنده است.به فرموده امام سجاد عليه السلام يك سوم موفقيتهاى همه مديران؛ در خانه، اداره، كارخانه، جنگ، سازمان و ... مرهون رعايت اصل تغافل است و چنين دستآوردى، بسيار مهم است.
2- حفظ انسجام سازمان
خردهگيرى، پرخاش، زخم زبان و بازخواستهاى گاه و بى گاه افراد هر مجموعه توسط مدير، سبب از هم گسيختگى، عدم امنيت و در نهايت، نابودى آن مجموعه مىگردد؛ چرا كه رابطه صميمانه و وحدت آفرين ميان مدير و زيرمجموعه بهتدريج رو به تحليل گذاشته، قطع مىشود و بهترين راه مبارزه با چنين آفتى، تغافل است. تغافل، تا حدود زيادى، حريم ميان مدير و زيردستان را حفظ مىكند. از چالشها مىكاهد و آنان را رو در روى يكديگر قرار نمىدهد.
3- خوشنامى
هر مديرى به طور طبيعى خواهان خوش نامى خود و سازمانش مىباشد و از بدنامى و نكوهش ديگران در هراس است. يكى از آثار خوب تغافل، خوش نامى است. امام على عليه السلام مىفرمايد:
«تَغافَلْ يُحْمَدْ امْرُكَ» «1»تغافل كن تا كارت مورد ستايش قرار گيرد.چشمپوشى و بزرگوارى مدير، همكاران مجموعه را به مبلّغان خوبىهاى او تبديل مىكند.
4- زندگى گوارا
اگر انسان در مجموعههايى كه به شكلى در آنها عضويت دارد مانند خانواده، محله، محل كار، كاروان مسافرتى، محل تحصيل و ... بخواهد عينك ريزبينى به چشم بزند و به كار ديگران خرده بگيرد، همه عمرش را بايد صرف چنين كارى نمايد و هيچگاه به كارهاى اصولى و اهداف زندگى خود نائل نمىشود. علاوه بر آن بايد همواره با اعضاى خانواده، همشهريان، همكاران و ... درگير باشد و زندگى خود را در پاى آن تباه سازد.چنان كه در سخن حكيمانه امير مؤمنان عليه السلام آمده است: «مَنْ لَمْ يَتَغافَلْ وَ لا يَعُضَّ عَنْ كَثيرٍ مِنَ الْامُورِ تَنَغَّصَتْ عيشَتُهُ» «1»هر كس تغافل نورزد و از بسيارى از امور [خلاف ديگران] چشم نپوشد، زندگىاش تلخ مىگردد.
5- حفظ حرمت
مدير در مجموعه تحت امر خود بايد از احترام كافى برخوردار باشد تا بتواند از عهده اداره سازمان به خوبى برآيد. خردهگيرى و ايراد و پرخاش و گاهى تنبيه و جريمه به خاطر اشتباهات و سهلانگارىهاى عادى و كماهميّت، هيبت و احترام مدير را مىشكند و در نتيجه شرط لازم مديريت را از كف مىدهد. +. زص/براى مصون ماندن از چنين آسيبى بايد به اصل تغافل تمسك جست؛ چنان كه امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «اعْظِمُوا اقْدارَكُمْ بِالتَّغافُلِ» «2»قدر خود را با تغافل بزرگ داريد.
|