ارتباط توكّل و اعتماد به نفس
ممكن است برخى گمان كنند كه اعتماد به نفس، در برابر توكل و مخالف با آن است.در حالى كه چنين نيست و اين دو خصلت ارزنده در طول يكديگر و مكمّل همديگرند؛ به اين معنا كه تا انسان، اعتقاد به خدا و قدرت او نداشته باشد، چنان كه بايد و شايد، نمىتواند اعتماد به نفس داشته باشد و اطمينان نفسانى و آرامش درونى مىتواند نشانهاى از باور قلبى فرد باشد. به تعبير رهبر فرزانه انقلاب، حضرت آيةالله خامنهاى:براى شخص معتقد به خدا، ميان تكيه داشتن به خود و به خدا يك نوع تلازم و توافق هست و حتى بدين اعتبار كه اتكاى به نفس يكى از ابعاد صبر محسوب مىگردد، در واقع وسيله و موجبى براى اتكاى به خدا نيز هست، زيرا بىصبرى در برابر حوادث تلخزندگى و دهشت زدگى از مقابله با مصائب اختيارى، كه نمودارى از عدم اتكاى به نفس است موجب دورى و فراموشى از خدا نيز مىگردد. «1»امام راحل قدس سره نيز، مديران و مسؤولان نظام اسلامى را به اين دو خصلت ارزنده سفارش كرده، مىفرمايد:شما دو جهت را در نظر بگيريد ... يكى اعتماد به خداى تبارك و تعالى، كه وقتى كه براى او بخواهيد كار بكنيد، به شما كمك مىكند، راه را براى شما باز مىكند، در هر رشته كه هستيد راههاى هدايت را به شما الهام مىكند، و يكى اتكال به نفس، اعتماد به خودتان، شما خودتان جوانهايى هستيد كه مىتوانيد همه كارها را انجام بدهيد؛ مخترعين ما مىتوانند در سطح بالا اختراع كنند، مبتكرين ما مىتوانند در سطح بالا ابتكار كنند، به شرط اينكه اعتماد به نفس خودشان داشته باشند و معتقد بشوند به اينكه «مىتوانيم». «2»همراه شدن «اعتماد به نفس» با «توكل بر خدا»، اكسير گرانبهايى مىشود كه مدير مسلمان را در بسيارى از صحنهها به پيروزى كامل مىرساند و پشتوانه دائمى مديريتى او مىشود.
|