ديدگاه اسلام‏
خصلت غم‏خوارى و همدردى با ايمان و اعتقاد دينى رابطه‏اى مستقيم و تنگاتنگ‏دارد و هرچه انسان از ايمان بيشترى برخوردار باشد، از حس غم‏خوارى قوى‏ترى بهره‏مند است. امام صادق عليه السلام در تشبيه حكيمانه‏اى، جامعه اسلامى را پيكر واحدى مى‏داند كه با روح ايمان زنده است و همه اعضاى آن دلسوز و غم‏خوار يكديگرند؛ «الْمُؤْمِنُونَ فى‏ تَبارِّهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ كَمَثَلِ الْجَسَدِ اذَا اشْتَكى‏ تَداعى‏ لَهُ سائِرُهُ بِالسَّهَرِ وَالْحُمّى‏» «1»مؤمنان در نيكى و مهر و ملاطفت به يكديگر، بسان يك پيكرند كه وقتى احساس درد كند، همه اعضا در بى خوابى و تب، با او همراه شوند.بخش وسيعى از احكام و دستورات اسلام؛ مانند، پرداخت خمس و زكات و صدقات، وجوب نجات جان مؤمن، عيادت، تشييع جنازه، حقوق فراوان برادرى، همسايگى، زيارت مؤمنان و برآوردن حاجات آنان و غيره، بر ضرورت همدردى و اهميت آن دلالت دارد به گونه‏اى كه اگر شخصى فاقد اين خصلت ارزشمند باشد در واقع بسيارى از اخلاق و احكام اسلامى را زير پا نهاده و از ايمان فاصله گرفته است. گاه بى‏دردى و بى تفاوتى به جايى مى‏رسد كه شخص را از زمره مسلمانان خارج مى‏سازد؛ چنان كه رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: «لَيْسَ مِنَّا مَنْ غَشَّ مُسْلِماً اوْ ضَرَّهُ اوْ ما كَرَهُ» «2»هر كس مسلمانى را بفريبد يا به او ضرر برساند و حيله بزند، از ما نيست.همچنين فرموده است: «ما امَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْاخِرِ مَنْ باتَ شَبْعانَ وَ جارُهُ جائِعٌ» «3»
هر كس سير بخوابد در حالى كه همسايه‏اش گرسنه باشد، به خدا و روز قيامت ايمان نياورده است.