ب- عبادت:
انجام اعمال عبادى، بدون توجه به روح عبادت، كه اظهار ذّلت و خشوع دربرابر معبود و اعتراف به گناه و تقصير وناتوانى درانجام وظيفه در برابر خداست زمينه عجب را فراهم مى‏سازد، به داستان زير توجه كنيد:
امام باقر عليه‏السلام فرمود:
«دو مرد وارد مسجد شدند، يكى از آنها عابد و ديگرى فاسق بود و درحالى از مسجد خارج شدند كه فاسق، صدّيق و عابد، فاسق گشته بود و دليل آن، اين بود كه عابد درحالى وارد مسجد شد كه در اثر عبادتهاى خويش، خود را در نزد خدا عزيز مى‏دانست و فكر او به اين مسأله مشغول بود. امّا (فاسق درحالى وارد مسجد شد كه) انديشه او در پشيمانى از گذشته خويش بود و در پيشگاه خداوند از گناهان خود استغفار و توبه مى‏نمود.» «1»