الف- علم:
دانش و آگاهى براى انسان، كمال است: اگر اين كمال با تربيت و تهذيب نفس همراه نباشد، سبب پيدايش عجب مى‏گردد، كه از بزرگترين نقصهاى اخلاقى است. حتى عجب موجب مى‏گرددانسان از فراگيرى دانش بيشتر باز بماند؛ زيرا وقتى انسان خود را از ديگران برترديد و اندوخته‏هاى علمى خويش را از علوم ديگران بهتر دانست، كمتر انگيزه ارتقاى علمى مى‏يابد:
حضرت هادى عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«الْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ» «2»
خودبينى، مانع طلب علم است.