تواضع در قرآن‏
ايمان و اعتقاد به خدا، تمام شؤون زندگى انسان مؤمن را در بر مى‏گيرد. آن گونه كه آثار بندگى خدا در رفتار و گفتار او آشكار مى‏شود. يكى از برجستگيهاى اخلاقى كه قرآن كريم در وصف بندگان خدا بيان كرده، رفتار متواضعانه آنان است:
«وَعِبادُالرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْارْضِ هَوْناً وَ اذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً» «1»
بندگان خداى رحمان كسانى‏اند كه با تواضع روى زمين راه مى‏روند و چون نادانان خطابشان كنند سخن نرم و مسالمت جويانه گويند.
خداوند سبحان به رهبر اسلام چنين سفارش مى‏كند:
«وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ» «2»
در برابر هر يك از مؤمنان كه از تو پيروى مى‏كند، فروتنى كن.
همچنين در كنار وظايف متعددى كه براى فرزندان نسبت به پدر و مادر ذكر كرده،
فرموده است:
«وَاخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ» «1»
در برابر شان، از روى مهربانى، شانه‏ها را فرو انداز (تواضع كن).