ب- غفلت از عيوب خويشتن:
كسانى كه تنهاديگران را تحت نظر بگيرند و مراقب اعمال و رفتار آنها باشند، تا نقطه ضعفى از آنان به دست آورند، درواقع از عيبهاى خود، غافل هستند. علىعليهالسلام مىفرمايد:
«عَجِبْتُ لِمَنْ يُنْكِرُ عُيُوبَ النَّاسِ وَنَفْسُهُ اكْثَرُ شَىْءٍ مَعاباً وَلا يُبْصِرُها» «2»
تعجب ميكنم ازكسى كه از ديگران عيبجويى مىكند، در حالى كه خودش بيش از همه عيب دارد و آنها رانمىبيند.
حضرت على عليهالسلام فرمود:
«لا تَتَبَّعَنَّ عُيُوبَ النَّاسِ فَانَّ لَكَ مِنْ عُيُوبِكَ انْ عَقَلْتَ ما يَشْغُلُكَ مِنْ انْ تَعيبَ احَداً» «3»
عيوب مردم را جستجو مكن، زيرا تو خود داراى عيوبى هستى كه اگر خردمندى كنى آن عيوب، تو را از عيبجويى ديگران باز مىدارد.
همچنين درجاى ديگر فرمود:
«مَنْ ابْصَرَ عَيْبَ نَفْسِهِ لَمْ يَعِبْ احَداً» «4»
كسى كه عيبهاى خود را ببيند، از ديگران عيبجويى نمىكند.
آن حضرت در وصيت به فرزندش امام حسين عليهالسلام مىفرمايد:
«اىْ بُنَىَّ مَنْ ابْصَرَ عَيْبَ نَفْسِهِ شَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ» «1»
فرزندم! كسى كه عيب خود را ببيند، از عيبجويى ديگران منصرف شود.
|