و- گرفتارى و آتش در قيامت:
عذاب و جزاى هر گناهى به تناسب وسعت و زشتى آن بستگى دارد و چون بهتان زننده شخص بى گناهى را دچار يك گرفتارى روحى- اجتماعى كرده كه هيچ راه گريزى براى رهايى او باقى نمانده است، خود بهتان زننده نيز در قيامت گرفتار عذابى خوار كننده مى‏شود و از آن رهايى نمى‏يابد تا «بهتانِ» زده شده را از دامن متهم پاك نمايد و اين سخن نبى اكرم صلى‏الله عليه و آله است:
«مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً اوْ مُؤْمِنَةً اوْ قالَ فيهِما مالَيْسَ فيهِ اقامَهُ اللَّهُ تَعالى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى تَلٍّ مِنْ نارٍ حَتَّى يَخْرُجَ مِمَّا قالَهُ» «1»
كسى كه به مرد يا زن با ايمانى، بهتان بزند- يا در باره آنها چيزى بگويد كه حقيقت ندارد، خداوند او را در روز واپسين، بر تلّى ازآتش نگه دارد تا از مسؤوليت آنچه گفته است بيرون آيد.
امام صادق صلوات‏اللّه عليه نيز طى روايتى، فرجام دردناك ومشمئز كننده بهتان زننده را اين گونه ترسيم مى‏كند:
«مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً اوْ مُؤْمِنَةً بِما لَيْسَ فيهِ، بَعَثَهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ فى‏ طينَةِ خَبالٍ حَتَّى يَخْرُجَ مِمَّا قال. قُلْتُ: وَما طينَةُ خَبالٍ؟ قالَ: صَديدٌ يَخْرُجُ مِنْ فُرُوجِ الْمُؤمُساتِ»
آنكه مرد يا زن مؤمنى را به آنچه در او نيست بهتان زند، خداوند (در روز قيامت) او را در گِل خَبال بر انگيزد (ونگاه دارد) تا از عهده آنچه گفته بيرون آيد. پرسيدم: گل خَبال چيست؟ فرمود: چرك و خونى كه از دامن زنان هرزه و تبهكار بيرون مى‏آيد!