|
اخلاق اسلامى (ج2)، ص: 141
* خلاصه درس
بهتان، دروغى است كه به خاطر زشتىاش، شخص را متحيرومبهوت مىكند و در اصطلاح: عبارت است از اينكه به مسلمان، نسبت ناروايى بدهى كه از آن بدش بيايد.قرآن مجيد، بهتان را گناهى آشكار دانسته كه مسملانان بايد از ارتكاب آن پرهيز كنند.حقيقت بهتان مشتمل بر گناه دروغ، اذيت مؤمن وگاهى غيبت است.بهتان زدن در طول تاريخ حربهاى بوده در دست نابكاران كه به وسيله آن افراد يا گروههاى رقيب را از ميدان بيرون كردهاند يا چنين قصدى داشتهاند و حتى به ساحت مقدّس پيامبران الهى و خانواده آنها نيز كشيده شده است.در هر عصر و زمانى و نسبت به اهداف شومى كه بهتان زننده دنبال مىكند، نوع شگردها و جوسازى و شايعه پراكنىها تفاوت مىكند.انگيزههاى بهتان عبارت است از: ضعف ايمان، بدسرشتى، حسادت، تبرئه نفس و ايجاد يأس و نااميدى درميان مردم.
|