5- تبرئه نفس؛
اشخاص پليد و آلوده‏اى يافت مى‏شوند كه براى رهايى از رسوايى يا مجازات، تبهكارى خود را به گردن ديگران مى‏اندازند و در صدد بر مى‏آيند كه با قربانى كردن بى گناهان، خود را پاك و بى گناه جلوه دهند، بهتانى كه از چنين انگيزه‏اى نشأت مى‏گيرد شايد، بدترين نوع بهتان باشد و سخت‏ترين عذابها را نيز در پى داشته باشد و قرآن نيز از آن به گناه آشكار ياد كرده است:
«وَمَنْ يَكْسِبْ خَطيئَةً اوْ اثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَريئاً فَقَدِاحْتَمَلَ بُهْتاناً و اثْماً مُبيناً» «1»
كسى كه خطا يا گناهى مرتكب شود، سپس بى گناهى را بدان متّهم سازد. بهتان و گناه آشكارى به دوش گرفته است.