حربه نابكاران‏
بدون ترديد، انسانهاى وارسته و خوش فطرت، هرگز به خود اجازه نمى‏دهند كه شخص بى‏آلايشى را آلوده جلوه دهند و امنيت روحى او را خدشه دار كنند بلكه اين بدسرشتان مكّارند كه آبرو و آسايش روانى ديگران را بازيچه هوسهاى شوم خود قرار مى‏دهند و با متهم ساختن بى گناهان، اهداف شيطانى خويش را دنبال مى‏كنند وحتى دامنه اين آتش خانمان سوز از ساحت مقدس پيامبران الهى و خانواده آنها نيز فروگذار نكرده است، حضرت موسى عليه‏السلام قربانى بهتان نابكاران قوم خود شد و خداوند متعال به يارى پيامبر خود شتافت، در قرآن مجيد مى‏خوانيم:
«يا ايُّهَاالَّذينَ امَنُوا لا تَكُونُوا كَالَّذينَ آذَوْا مُوسى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قالُوا وَ كانَ عِنْدَاللَّهِ وَجيهاً» «2»
اى مؤمنان! مانند كسانى نباشيد كه موسى را اذيت كردند ولى خداوند او را از آنچه درباره‏اش گفتند منزه ساخت و موسى نزد خدا آبرومند بود.علّامه طباطبايى در تفسير اين آيه مى‏نويسد:
«منظور از اين اذيت، هر اذيتى نيست- گفتارى باشد يا كردارى- گرچه اين گونه اذيت نيز ممنوع است، بلكه جمله «فبرّأه اللّه» گواه بر اين است كه ايذا و آزار «حضرت موسى» از قبيل تهمت و افترا بوده كه نياز به تنزيه و تبرئه داشته است.» «1»
چنانكه منافقان نيز با شايعه پراكنى عليه يكى از همسران پيامبر صلى اللّه عليه و آله موجب آزار و اذيت پيامبر و تشويش و اضطراب جامعه اسلامى مى‏شدند كه خداوند با نزول آيات 11- 23 سوره نور، بى گناهى آن همسر پيامبر و بيماردلى منافقان را آشكار ساخت و ساحت مقدس نبوت را از هرگونه شايعه و شائبه‏اى تبرئه كرد.*
پيش از آن نيز قوم يهود بر حضرت مريم بهتان زدند و گفتند تو كه شوهر ندارى، از كجا فرزند آورده‏اى؟ و بدون تحقيق و پرسش او را به خيانت و آلودگى متهم كردند:
«... قالُوا يا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئاً فَرِيّاً. يا اخْتَ هارُونَ ما كانَ ابُوكِ امْرَا سَوْءٍ وَ ما كانَتْ امُّكِ بَغِيّاً»
گفتند: اى مريم! چيز شگفتى آورده‏اى! اى خواهر هارون! نه پدرت، مردِ بدى بود ونه مادرت بدكاره!
و خداوند با به سخن آوردن حضرت عيسى- در نخستين روز و لادت- پاكى و راستى مريم را ثابت كرد و دامان آن صديقه طاهره را تبرئه نمود.