برخورد با سخن چين‏
به سخن چين نبايد روى خوش نشان داد، بلكه بايد با او چنان برخورد كرد كه به خود اجازه ندهد، حرف ديگران را پيش شما نقل كند. در غير اين صورت، شريك جرم او شده، او را در كارش تشويق كرده‏ايد. اين را هم بايد دانست كه سخن چين همان طور كه سخن ديگران را نزد ما افشا مى كند، سخن ما را نيز پيش ديگران بر ملا مى‏سازد.
امام على عليه السلام فرمود:
«مَنْ نَقَلَ الَيْكَ نَقَلَ عَنْكَ» «4»آنكه سخن ديگران را نزد تو مى‏آورد (يقيناً) سخن تو را نزد ديگران مى‏برد.

هركه عيب دگران نزد تو آورد و شمرد
بى گمان عيب تو نزد دگران خواهد برد.

از اين رو، هنگام رويارويى با اشخاص سخن چين، رعايت نكات زير ضرورى است:
1- او را نهى از منكر كنيم و زشتى كارش را به او گوشزد نموده، نصيحتش كنيم.
2- هرگز سخن او را نپذيريم، چراكه سخن چين فاسق است و سخن فاسق پذيرفتنى نيست.
3- درصورتى كه بر اين كار خود اصرار ورزد او را از خود دور كنيم، چرا كه سخن چين دشمن خداست و دورى از دشمن خدا واجب است.
4- با اعتماد به سخن او، نسبت به ديگران بدگمان نشويم.
5- پس از شنيدن سخن او، در پى جستجو و تحقيق ازكسانى كه درباره آنان سخن رفته، برنياييم. «1»
پيامبر اسلام مى‏فرمود:
«لا يُبْلِغُنى احَدٌ عَنْ اصْحابى شَيْئاً فَانى احِبُّ انْ اخْرُجَ الَيْكُمْ وَانَا سَليمُ الصَّدْرِ» «2»
هيچ يك از شما چيزى را از اصحابم به من نرساند، چرا كه دوست دارم وقتى به سوى شما بيرون مى‏آيم، دلى سالم (از بدبينى و كينه و ...) داشته باشم.