كاوش بيجا
همچنان كه «رازدارى» از نظر عقل و دين، با ارزش و پسنديده است، كاوش عيب ديگران و پرده از راز آنان برداشتن نيز زشت و نكوهيده است. قرآن كريم در دستورات اخلاقى خود مى‏فرمايد: «... وَلا تَجَسَّسُوا» «1»
و كنجكاوى (از احوال مردم) مكنيد.
رسول خدا (ص) فرمود:
«لا تَطْلُبُوا عَثَراتِ الْمُؤْمِنينَ فَانَّ مَنْ تَتَبَّعَ عَثَراتِ اخيهِ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَثَراتِهِ وَ مَنَ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَثَراتِهِ يُفْضِحْهُ وَلَوْ فى‏ جَوْفِ بَيْتِهِ» «2»
لغزشهاى مؤمنان را جستجو نكنيد؛ زيرا هر كه لغزشهاى برادرش را جستجوكند، خداوند لغزشهايش را دنبال مى‏كند و هر كه خداوند لغزشهايش را دنبال كند، رسوايش سازد، گرچه درون خانه‏اش باشد.
اميرمؤمنان (ع) فرمود: «مَنْ بَحَثَ عَنْ اسْرارِ غَيْرِهِ اظْهَرَاللَّهُ اسْرارَهُ» «3»
كسى كه اسرار ديگران را جستجو كند، خداوند رازهايش را بر ملا مى‏سازد.