تفرقه افكنى، شيوه تبهكاران‏
تفرقه افكنى و از هم پاشيدن جامعه‏هاى متّحد و يكدل، شيوه تبهكارانى است كه در انديشه تسلّط برجهانند. آنان ابتدا با پاشيدن بذر تفرقه، مردم را به دسته‏هاى مختلف تقسيم مى‏كنند. آن گاه به غارت هستى و اموال آنان مى‏پردازند و به اين شيوه، حكومت خود را بر آنان تثبيت مى‏كنند قرآن كريم از فرعون، نمونه بارز اين گونه تبهكاران، چنين ياد مى‏كند:
«انَّ فِرْعَوْنَ عَلافِى الْأَرْضِ وَجَعَلَ اهْلَها شِيَعاً يَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ ابْنائَهُمْ وَ يَسْتَحْيى نِسائَهُمْ انَّهُ كانَ مِنَ الْمُفْسِدينَ» «1»
همانا فرعون در زمين قدرت يافت، و ساكنانش را دسته دسته ساخت، گروهى از آنان را ضعيف و ذليل كرد، پسرانشان رامى‏كشت و زنان را زنده مى‏گذاشت.
به درستى كه او از مفسدان بود.