درس بيست و هشتم: برادرى و اتحاد

خداوند انسانها را از يك پدر ومادر آفريده است و با نعمت ايمان، آنان را برادر هم قرار داده است. عرب، در عصر جاهليت به صورت قبايل متفرق و در نزاع با يكديگر زندگى مى‏كرد و خود را از غير عرب برتر مى‏دانست، مفاخره ميان قبايل و درگيرى طوايف پيش از ظهور اسلام به او ج خود رسيده بود. خداوند با فرستادن پيامبر اسلام صلّى الله‏عليه و آله، نعمت برادرى را به مؤمنان ارزانى داشت و آنانرا به پاسدارى از آن امر فرمود تا مبادا به دام تفرقه گرفتار شوند؛ «وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ اذْكُنْتُمْ اعْداءً فَالَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَاصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ اخْواناً» «1»
موهبت خدا بر خودتان را به ياد آريد، آن دم كه دشمن يكديگر بوديد و او ميان دلهايتان پيوند داد و به موهبت او برادر شديد.