|
نقش زبان و زشتى ناسزاگويى
يكى از مباحث مهم در اخلاق عملى، موضوع بدگويى و ناسزاگويى است كه مربوط به زبان است. زبان با اين كوچكى، عامل بسيارى از گناهان بزرگ است.حضرت على عليهالسلام درباره زبان چنين فرمود:
«الا انَّ اللِّسانَ بَضْعَةٌ مِنَ الْانْسانِ فَلا يُسْعِدُهُ الْقَوْلُ اذَامْتَنَعَ وَ لا يُمْهِلُهُ النُّطْقُ اذَا تَّسَعَ» «1»
بدان كه زبان پارهاى از انسان است كه وقتى امتناع كند، توانايى گفتن ندارد و هرگاه زبان باز گردد، سخن به انسان مهلت نمىدهد.
ادب اسلامى ايجاب مىكند كه يك مسلمان زبان را كنترل كند و درگفتار خود، نزاكت و احترام را نسبت به ديگران رعايت كند و از سخن زشت وناروا بپرهيزد، حتى نسبت به جاهلان، خداوند فرموده است:
«وَعِبادُالرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْارْضِ هَوْناً وَ اذاخاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُو سَلاماً» «1»
بندگان خدا كسانى هستند كه در روى زمين با فروتنى گام بر مىدارند و هرگاه مردم جاهل آنان را (به زشتى) صدا كنند با سخن مسالمت آميز (وزبان خوش) پاسخ مىدهند.
حضرت على عليهالسلام فرمود:
«اعْلَمْ انَّ اللِّسانَ كَلْبٌ عَقُورٌ انْ خَلَّيْتَهُ عَقَرَ» «2»
بدان كه زبان مثل سگ گزندهاى است كه اگر او را رها كنى مىگزد.
|