سوگند دروغ‏
آنجا كه قسم راست، ناروا باشد، سوگند دروغ نارواتر خواهد بود. بدون شك، انسانى كه سوگند به خدا را وسيله صحيح جلوه دادن رفتار و گفتار خود قرار مى‏دهد.سرنوشت خوبى نخواهد داشت، زيرا او خداوند را وسيله رسيدن به هدفهاى نادرست خود قرار داده است.
امام صادق عليه‏السلام فرمود:
«مَنَ حَلَفَ عَلى يَمينٍ وَ هُوَ يَعْلَمُ انَّهُ كاذِبٌ فَقَدْ بارَزَاللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ» «1»
كسى كه سوگند بخورد براى چيزى و مى‏داند دروغ است، به جنگ با خدا برخاسته است.
همچنين فرمود: وقتى بنده‏اى به دروغ بگويد، خدا مى‏داند، خداوند مى‏فرمايد:
كسى غير ازمن پيدا نكردى تا به او دروغ ببندى؟! «2»
پيامبر اكرم (ص) فرمود:
«انَّ التُّجَّارَهُمُ الْفُجَّارُ فَقيلَ يا رَسُولَ اللَّهِ الَيْسَ اللَّهُ قَدْ احَلَّ الْبَيْعَ؟ قالَ نَعَمْ وَلكِنَّهُمْ يَحْلِفُونَ فَيَاْثِمُونَ وَيُحَدِّثُونَ فَيَكْذِبُونَ» «3»
بدرستى كه تجار، همان گناهكارانند. گفتند: اى رسول خدا (ص)! مگر خداوند خود خريد و فروش را حلال نكرده است؟ فرمود: چرا، ولى اينها با قسم خوردن گناه مى‏كنند و در سخن گفتن دروغ مى‏گويند.
البته مقصود روايت، خوى معمول بازرگانان و پيشه‏وران است نه اينكه همه آنان‏ داراى چنين خصلتى باشند.