|
ضرورت و اهميت
طبيعت زندگى در اين دنيا چنين است كه در زندگى فردى و اجتماعى افراد، گاه و بى گاه، مشكلات خرد و كلان، خودنمايى مىكند؛ برخى از اين مشكلات، توسط افراد مبتلا قابل حل است و لى برخى از مشكلات بايد با كمك ديگران، برطرف گردد و در اينجا شركت افراد خيّر و خوش طينت كارگشاست.آدمى بايد نسبت به مشكلات زندگى افراد فاميل، همسايگان، همكاران، زيردستان، هموطنانو حتّى همنوعان در ديگر كشورها حساسيت داشته باشد و در حل آنها پيشقدم باشد. چنين روحيهاى تا آنجا اهميت دارد كه رهبر بزرگوار اسلام، حضرت محمد (ص) مىفرمايد:
«مَنْ سَمِعَ رَجُلًا يُنادى يا لِلْمُسْلِمينىَ فَلَمْ يُحْبِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمْ» «1»
هر كس بشنود مردى مسلمانان را به فرياد مىطلبد ولى به فريادش نرسد، مسلمان نيست. امير مؤمنان (ع)، برطرف ساختن نياز ديگران را نعمتى الهى دانسته، مىفرمايد:
«انَّ حَوائِجَ النَّاسِ الَيْكُمْ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ» «2»
همانا نياز مردم به شما، نعمتى است از ا برايتان.
و مؤمن خردمند نه تنها از مشكلات مردم خسته و دلگير نمىشود بلكه چون آن را نعمت الهى مىداند، به دنبال آنها مىگردد تا با برطرف ساختن هر مشكلى، بر نعمت جديدى دست يابد.
امام باقر (ع) نيز در اهميت اين عمل خداپسندانه مىفرمايد:
«ثلاث خصال هن من احب الاعمال الى الله؛ مسلم اطعم مسلما من جوع و فك عنه كربته و قضى عنه دينه» «3»
سه خصلت، محبوبترين اعمال در نزد خداست: 1- مسلمانى، مسلمان ديگرى را غذا بدهدو از گرسنگى برهاند؛ 2- گرفتارى اش را برطرف سازد؛ 3- بدهى اش را بپردازد.
|