جايگاه قاطعيت در اسلام
از آنجا كه مسأله تشكيل حكومت توسط افراد صالح و كوشش در راه حفظ و تداوم آن، جزء عالىترين اهداف سياسى- اجتماعى اسلام است، عوامل و ويژگى هايى هم كه مىتواند سياستمداران الهى را در جهت نيل به اين هدف ارزشمند يارى دهد، نيز مورد توجّه و سفارش مكتبهاى آسمانى است. قاطعيت يكى از اين ويژگى هاست؛ به همين جهت در سياست اسلامى جايگاه بلندى دارد.از بارزترين خصلتهاى پيامبران الهى قاطع بودن آنهاست. هيچ پيامبرى از جانب خداوند به رسالت برانگيخته نشده، مگر اينكه از اين نعمت گرانبها برخوردار بوده است.
در عين حال، خداى متعال از ميان همه آنان گروهى را كه عزمى راسختر و قاطعيتى پولادين داشتند و مسؤوليتى سنگينتر بر عهده شان نهاده بود، «اوُلوُالْعَزْم» (يعنى صاحبان تصميم استوار) خوانده، پيامبر بزرگوار اسلام را از جمله آنان دانسته و با تأكيد و صراحت از او مىخواهد كه همچون ديگر انبياى الهى در اجراى منويّات مقدّس خويش پايدارى ورزد.
«فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ اوُلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ»
پايدارى كن، چنان كه (ديگر) پيامبران اولوالعزم پايدارى كردند.
اين پيامبران بزرگ كه بر اساس پارهاى از روايات و طبق نظر بسيارى از مفسّران عبارت بودند از: حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسى، حضرت عيسى، حضرت محمد (ص)، صاحبان شريعت جهانى بوده، مسؤوليتى خطيرتر و وظيفهاى دشوارتر از ساير انبياى الهى بر عهده داشتند. البتّه اين به آن معنا نيست كه ساير پيامبران قاطعيت در تصميم و اجرا نداشتهاند. حضرت على درباره عموم انبياى الهى مىفرمايد:
«و لكن الله سبحانه، جعل رسله اولى قوة فى عزانمهم» «1»
خداوند سبحان، پيامبران خود را در تصميمها و قاطعيتهاشان قدرتمند قرار داد.
|