جايگاه قاطعيت در اسلام‏
از آنجا كه مسأله تشكيل حكومت توسط افراد صالح و كوشش در راه حفظ و تداوم آن، جزء عالى‏ترين اهداف سياسى- اجتماعى اسلام است، عوامل و ويژگى هايى هم كه مى‏تواند سياستمداران الهى را در جهت نيل به اين هدف ارزشمند يارى دهد، نيز مورد توجّه و سفارش مكتب‏هاى آسمانى است. قاطعيت يكى از اين ويژگى هاست؛ به همين جهت در سياست اسلامى جايگاه بلندى دارد.از بارزترين خصلت‏هاى پيامبران الهى قاطع بودن آنهاست. هيچ پيامبرى از جانب خداوند به رسالت برانگيخته نشده، مگر اينكه از اين نعمت گرانبها برخوردار بوده است.
در عين حال، خداى متعال از ميان همه آنان گروهى را كه عزمى راسخ‏تر و قاطعيتى پولادين داشتند و مسؤوليتى سنگين‏تر بر عهده شان نهاده بود، «اوُلوُالْعَزْم» (يعنى صاحبان تصميم استوار) خوانده، پيامبر بزرگوار اسلام را از جمله آنان دانسته و با تأكيد و صراحت از او مى‏خواهد كه همچون ديگر انبياى الهى در اجراى منويّات مقدّس خويش پايدارى ورزد.
«فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ اوُلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ»
پايدارى كن، چنان كه (ديگر) پيامبران اولوالعزم پايدارى كردند.
اين پيامبران بزرگ كه بر اساس پاره‏اى از روايات و طبق نظر بسيارى از مفسّران عبارت بودند از: حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسى، حضرت عيسى، حضرت محمد (ص)، صاحبان شريعت جهانى بوده، مسؤوليتى خطيرتر و وظيفه‏اى دشوارتر از ساير انبياى الهى بر عهده داشتند. البتّه اين به آن معنا نيست كه ساير پيامبران قاطعيت در تصميم و اجرا نداشته‏اند. حضرت على درباره عموم انبياى الهى مى‏فرمايد:
«و لكن الله سبحانه، جعل رسله اولى قوة فى عزانمهم» «1»
خداوند سبحان، پيامبران خود را در تصميم‏ها و قاطعيتهاشان قدرتمند قرار داد.