چند روايت پيرامون تواضع‏
پيشوايان اسلام در سخنان متعددى رزش تواضع را بيان كرده و حد و مرزش را تعيين نموده‏اند.امام رضا عليه السلام پيرامون حدژ تواضع چنين فرموده است:
تواضع درجاتى دراد، از آن جمله، انسان قدر خويش را بشناسد و با دلى سالم در جايگه خود نشيند، دوست نداشته باشد به سوى كسى رود، تمگر چنان كه به سويش ايند. (با مردم چنان كه دوست دارد با او رفتار شود رفتار كند) اگر بدى بيند، آن را با نيكى بپوشاند. فرو خورنده خشم و درگذرنده از (لغزش) مردم باشد و خداوند نيكوكاران را دوست دارد. «1»
در اين راستا امام صادق عليه السلام فرمود:
از تواضع است كه در نشستن به پايين مجلس راض باشى و با هر كس روبه رو شدى، سلام كنى نزاع ومجادله را ترك گويى، گرچه حق با تو باشد، و دوست نداشته باشى كه به خاطر تقوايى كه دارى تو را ستايش كنند. «2»
رسول اكرم صلى الله عليه و آله تواضع را سبب رفع ستم از جامعه دانسته، مى‏فرمايد:
«تَواضَعوُا حَتّى‏ لا يَبْغى‏ احَدٌ عَلَى احَدٍ» «3»
نسبت به يكديگر فروتن باشيد تا كسى بر ديگرى ستم روا ندارد.
نقل شده است كه روزى آن حضرت به يارانش فرمود:، چرا شيرينى عبادت را در شما نمى‏بينم! پرسيدند: شيرينى پرستش چيست؟ فرمود: فروتنى. «4»
حضرت امير سلام الله عليه نيز فروتنى را از بزرگ‏ترين عبادت‏ها شمرده‏و فرموده است:
«عَلَيْكَ بِالتَّواضُعِ فَانَّهُ مِنْ اعْظَمِ الْعِبادَةِ» «5»
بر تو باد به تواضع، كه از بزرگ‏ترينِ عبادت هاست.