4- انفاق و احسان
در هر جامعهاى كم و بيش افرادى يافت مىشوند كه به علل گوناگونى توان تأمين زندگى خويش را ندارند، همچنين مواردى پيش مىآيد كه نياز به كمك توانگران احساس مىشود مانند ساختن بيمارستان، مدرسه، پل و راه، مسجد و كارهاى عام المنفعه ديگر. در اين گونه موارد سخاوت و جوانمردى اقتضا مىكند كه آدمى به كمك همنوعان خود بشتابد و با انفاق بخشى از دارايى خود در رفع نيازمندىهاى عمومى سهيم شود. قرآن مجيد اين اقدام خيرخواهانه را برخاسته از ايمان دانسته، مىفرمايد: «قُلْ لِعِبادِىَ الَّذينَ امَنوُا يُقيموُا الصَّلوةَ وَ يُنْفِقوُا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرّاً وَ عَلانِيَةً مِنْ قَبْلِ انْ يَأْتِىَ يَوْمٌ لابَيْعٌ فيهِ وَ لا خِلالٌ» «2»به بندگان من- كه ايمان آوردهاند- بگو: نماز را برپاى دارند و از آنچه به آنها روزى دادهايم، پنهان و آشكار، انفاق كنند پيش از آن كه روزى فرارسد كه نه خريد و فروشى در آن است و نه دوستيى.همچنين در آيات متعدد ديگرى از شرايط و آداب و آثار ارزشمند انفاق سخن رفته است.
|