|
1- كسب حلال:
اسلام در نظام اقتصادى خويش، برخى از راههاى كسب درآمد را به خاطر مفاسدى كه در پى دارد، حرام و ممنوع كرده است، مانند ربا، كمفروشى، احتكار، غصب و سرقت، اختلاس، رشوه و مانند آن ولى كارهاى معمول و معقول را مشروع دانسته و از پيروان خويش مىخواهد كه از راه مشروع به كسب درآمد و امرار معاش بپردازند و هرگز گرد كار و درآمد حرام نگردند: «وَ كُلُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ حَلالًا طَيِّبًا وَ اتَّقوُا اللَّهَ الَّذى انْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ» «1»از نعمتهاى حلال و پاكيزهاى كه خداوند روزى شما كرده بخوريد و تقواى خدا را- كه به او مؤمن هستيد- پيشه كنيد.امام باقر عليه السلام مىفرمايد: رسول خدا صلى الله عليه و آله در حجة الوداع به مردم فرمود:روح الامين به من الهام كرد كه هيچ كس نمىميرد تا اينكه (پيمانه) روزى او تكميل شود بنابراين تقواى الهى پيشه كنيد و روزى را با نيكويى طلب كنيد (زياد حرص نزنيد) و دير رسيدن روزى، شما را وادار نكند كه از راه معصيت آن را به چنگ آوريد همانا خداوند متعال روزى حلال ميان بندگانش تقسيم كرده نه روزى حرام، هر كس تقوا و صبر پيشه كند، خداوند روزىاش را از راه حلال عطا كند و هر كس پردهدرى و عجله كند و آن را از راه حرام به چنگ آورد خداوند از روزى حلال او كسر كرده ودر روز قيامت نيز بايد حساب پس بدهد. «2»
كسب حرام، علاوه بر اينكه كارى زشت و نادرست است، بر افكار و اعمال حرامخوار نيز آثار نابهنجارى مىگذارد كه سبب تباهى دين و دنياى او مىگردد، زندگىاش را نكبتبار مىكند، فرجامش را تباه مىسازد، او را از چشم مردم مىاندازد، بىعاطفه و سنگدل كرده در نهايت وارد دوزخ مىكند.
|