1- عفّت و پاكدامنى
پاكداشت جسم و روح از هر گونه آلودگى جنسى، مقام ارجمندى است كه عالىترين درجه آن را اولياى خدا دارا هستند وديگران نيز هر چه از پليدىهاى جنسى فاصله بگيرند، به خدا نزديكتر خواهند شد. ازدواج، تنها راه اشباع غرايز جنسى است و آفريننده هستى هيچ راه ديگرى را مجاز نشمرده است. بنابراين، مرد و زن بايد از اين راه اصولى و الهى به اشباع غريزه خويش بپردازند و هر گز گوهر عفت خويش را با سنگ خيانت نشكنند و از اين نظر هيچ تفاوتى ميان زن و مرد نيست.آراستگى هر يك از زن و مرد به ملكه عفّت، موجب پاكى، صداقت و سلامت زندگى مىشود و ارزشهاى ديگر را نيز در پى خواهد داشت. امير مؤمنان عليه السلام مىفرمايد: «الْعِفَّةُ رَأْسُ كُلِّ خَيْرٍ» «1»عفّت ريشه همه نيكىهاست.گر چه زن، ناموس مرد محسوب مىشود كه بايد به طور كلى از تعرّض نامحرم در امان بماند ولى اين مصونيت تا حدود زيادى به عفت مرد بستگى دارد و اگر مردى جانب عفّت را مراعات نكند و به ناموس ديگران خيانت ورزد قطعا" گرفتار عكسالعمل ديگران و مقابله به مثل خواهد شد. امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «عَفوُّا عَنْ نِساءِ النَّاسِ تَعُفَّ نِساؤُكُمْ» «2»از زنان مردم چشم بپوشيد تا زنانتان عفيف بمانند.
|