|
7- زيارت و عيادت
ديد و بازديدهاى دوستانه كه بر اساس دين و خرد انجام گيرد، در انسجام، تحكيم مودّت، كارگشايى و هميارى مردم بسيار مؤثر و كارساز است به همين دليل، اسلام به پيروان خويش دستور داده كه به طور مرتب از حال برادران ايمانى خويش، پرس و جو كنند، به زيارت آنان بروند، هنگام بيمارى از يكديگر عيادت كنند، غمخوار همديگر باشند، در غم و شادى يكديگر شركت جويند، هنگام حضور در محل سكونت، به ديدار هم بروند و اگر در سفرند نامه بنويسند و ... رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در تفسير آيه «فَاذا قُضِيَتِ الصَّلوةُ فَانْتَشِرُوا فِى الْارْضِ» «1» عصر جمعه را براى چنين كارهايى مناسب دانسته، مىفرمايد: «منظور آيه (پراكنده شدن در زمين) كارهاى (عادى و) دنيوى نيست بلكه منظور عيادت مريض، تشييع جنازه و ديدار برادران دينى به خاطر خداست» «2»
يكى از شيعيان به نام «خيثمه» مىگويد: خدمت امام باقر عليه السلام رسيدم، هنگام خداحافظى فرمود: «اى خيثمه، هر كس از دوستان ما را ديدى سلام برسان و به آنان سفارش كن، تقواى خداى بزرگ را پاس دارند، ثروتمندانشان از مستمندانشان و توانايانشان از ضعيفانشان ديدن كنند، زندگان به تشييع مردگان بروند و يكديگر را در منزلهايشان ديدار كنند، چرا كه ملاقات برخى از آنها با برخى ديگر سبب احياى امر امامت است و خدا رحمت كند كسى كه امر ما را احيا كند.» «3»
امام صادق عليه السلام نيز مىفرمايد: «التَّواصُلُ بَيْنَ الاخْوانِ فىِ الْحَضَرِ التَّزاوُرُ وَ فىِ السَّفَرِ التَّكاتُبُ» «4»
ارتباط ميان برادران، هنگام حضور در وطن، زيارت است و در سفر، نامه نگارى.
|