4- اجازه ورود
يكى از آداب زيبا و ارزشمند معاشرت انسانى، اجازه خواستن هنگام ورود به محل زندگى يا كار ديگران است. حتى اگر ملاقات شونده نزديكترين كس به ملاقات كننده باشد، چنين كارى از نظر تربيتى و اجتماعى آثار ارزشمندى دارد و بسيار آموزنده و محبت آور است و به نظم و استحكام جامعه كمك مى‏كند. قرآن مجيد به مؤمنان چنين دستور مى‏دهد: «يا ايُّهَا الَّذينَ امَنوُا لا تَدْخُلوُا بُيُوتاً غَيْرَ بُيوُتِكُمْ حَتّى‏ تَسْتَأْذِنوُا وَ تُسَلِّموُا عَلى‏ اهْلِها ذلِكُمْ خْيرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّروُنَ» «4»اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، به خانه‏هايى جز خانه‏هاى خود وارد نشويد تا اينكه اجازه بگيريد و بر اهل آنها درود فرستيد. اين (كار) براى شما نيكوترين (كار) است، شايد متذكّر شويد.امير مؤمنان عليه السلام- كه نزديكترين فرد به رسول اكرم صلى الله عليه و آله است مى فرمايد: (خواستم) بر پيامبر صلى الله عليه و آله- كه در اتاقى به سر مى‏برد- وارد شوم، اجازه گرفتم ايشان اجازه ورود داد، وقتى وارد شدم، فرمود: اى على! مگر نمى‏دانى خانه من خانه تست، پس چرا اجازه گرفتى؟ عرض كردم: اى رسول خدا دوست داشتم چنين كنم! فرمود: اى‏على! تو آنچه را خدا دوست دارد دوست دارى و ادب الهى را مراعات كردى! «1»