آثار ارزنده‏
فلسفه و هدف نهايى ورع و پرهيز از مكروهات و شبهات، قرب الهى و كمال يابى است وانسان مؤمن در اثناى پيمودن اين راه، از پاداش‏هاى ارجمند ديگرى نيز بهره مند مى‏گردد كه با فلسفه و هدف آن هماهنگ است از جمله:
1- خودسازى وديندارى: مؤمن در هر موردى كه از شبهه و مكروهى پرهيز مى‏كند، گامى به سوى خودسازى و تقويت دين برمى‏دارد و اين خودپاداشى است كه دمادم از كارخويش دريافت مى كند، امام على عليه السلام مى‏فرمايد: «ثَمَرَةُ الْوَرَعِ صَلاحُ النَّفْسِ وَالدّينِ» «2»نتيجه ورع، خودسازى و سامان يابى آيين است.و در كلامى ديگر آن را بهترين ياور دنيا و آخرت دانسته مى‏فرمايد:مَنْ احَبَّنا فَلْيَعْمَلْ بَعَمَلِنا وَلْيَسْتَعِنْ بِالْوَرَعِ فَانَّهُ افْضَلُ ما يُسْتَعانُ بِهِ فى‏ امْرِ الدُّنْياوَ الْاخِرَةِ» «1»هر كس ما را دوست دارد بايد بسان ما عمل كند و از ورع مدد بجويد؛ زيرا ورع بهترين ياور در امر دنيا آخرت است.

2- ارزشمندى عمل: چنانكه پيشتر ياد كرديم، اخلاص و تقوا دو عنصر اساسى در كليه اعمال دينى به حساب مى‏آيند، ورع نيز در درجه بالاترى ازتقوا قرار دارد و سبب ارزشمندى بيش از حد عمل مى‏گردد، همان امام مى‏فرمايد: «... لا خَيْرَ فى‏ نُسُكٍ لا وَرَعَ‏فيهِ» «2»در اعمالى كه همراه ورع انجام نگيرد (چندان) خيرى نيست.

3- بهشت برين: واضح است مؤمنى كه علاوه بر ترك محرمات و انجام واجبات از امور شبهه‏ناك نيز پرهيز كند و دست از مكروهات بشويد، مستحق بهشت برين است.حضرت امام صادق عليه السلام مى فرمايد: «لا يَجْمَعُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِمُؤْمِنٍ الْوَرَعَ وَ الزُّهْدَ فِى الدُّنْيا الّا رَجَوْتُ لَهُ الْجَنَّةَ» «3»خداوند براى مؤمنى ورع و زهد را گرد نياورد جز اينكه من اميد بهشت براى او دارم.

4- گشايش كارها: امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: «اعينُونا بِالْوَرَعِ فَانَّهُ مَنْ لَقِىَ‏اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ مِنْكُمْ بِالْوَرَعِ كانَ لَهُ عِندَاللَّهِ فَرَجَاً» «4»ما را با ورع يارى رسانيد؛ همانا هر كس از شما خدا را همراه ورع ملاقات كند، او را نزد خدا گشايشى است.