آداب شب زندهدارى
پرستش و نيايش، تار و پود شبخيزى را تشكيل مىدهد و اخلاص و قرب الى الله جهت گيرى آن را تعيين مىكند و هر كسى در هر موقعيتى مى تواند به آن اقدام كند چنانكه متداولترين نوع آن، نماز خواندن، ذكر و تسبيح، تلاوت قرآن، دعا و مناجات و مانند آن است.همچنين احسان و انفاق شبانه، نگهبانى از كيان اسلام و پاسدارى از مرزهاى سرزمينهاى اسلامى از زيباترين مصاديق شب خيزى است.درباره آداب و شرايط شب زنده دارى بويژه نماز شب، در كتابهاى دعا مفصل بحث شده كه براى خوددارى از طولانى شدن مطلب، بدان نمىپردازيم و تنها به يك روايت درباره نحوه نماز شب پيامبر صلى الله عليه و آله بسنده مىكنيم. امام صادق عليه السلام مىفرمايد:رسول اكرم صلى الله عليه و آله شبها قدرى مىخوابيد سپس برمىخواست و چشم به آسمان مىدوخت و آيات 190- 194 سوره آل عمران را تلاوت مىكرد، آنگاه مسواك مىزد و وضو مىگرفت و به نماز مىايستاد؛ چهار ركعت نماز با ركوع و سجود طولانى انجام مىداد به قدرى كه (هر كس مىديد) مىگفت: كِى سر از ركوع و سجود برمىدارد؟ سپس به بستر مىرفت و قدرى مىخوابيد، دوباره برمىخواست و چهار ركعت ديگر با همان آداب به جا مىآورد و براى بار سوم به بستر مىرفت و قدرى مىخوابيد، آنگاه براى بار آخر برمىخواست و نماز شفع و وتر را به جاى مىآورد. سپس دو ركعت نماز (نافله صبح) مىخواند و براى نماز صبح از منزل خارج مىشد.» «1»
|