آداب شب زنده‏دارى‏
پرستش و نيايش، تار و پود شب‏خيزى را تشكيل مى‏دهد و اخلاص و قرب الى الله جهت گيرى آن را تعيين مى‏كند و هر كسى در هر موقعيتى مى تواند به آن اقدام كند چنانكه متداولترين نوع آن، نماز خواندن، ذكر و تسبيح، تلاوت قرآن، دعا و مناجات و مانند آن است.همچنين احسان و انفاق شبانه، نگهبانى از كيان اسلام و پاسدارى از مرزهاى سرزمين‏هاى اسلامى از زيباترين مصاديق شب خيزى است.درباره آداب و شرايط شب زنده دارى بويژه نماز شب، در كتاب‏هاى دعا مفصل بحث شده كه براى خوددارى از طولانى شدن مطلب، بدان نمى‏پردازيم و تنها به يك روايت درباره نحوه نماز شب پيامبر صلى الله عليه و آله بسنده مى‏كنيم. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد:رسول اكرم صلى الله عليه و آله شب‏ها قدرى مى‏خوابيد سپس برمى‏خواست و چشم به آسمان مى‏دوخت و آيات 190- 194 سوره آل عمران را تلاوت مى‏كرد، آنگاه مسواك مى‏زد و وضو مى‏گرفت و به نماز مى‏ايستاد؛ چهار ركعت نماز با ركوع و سجود طولانى انجام مى‏داد به قدرى كه (هر كس مى‏ديد) مى‏گفت: كِى سر از ركوع و سجود برمى‏دارد؟ سپس به بستر مى‏رفت و قدرى مى‏خوابيد، دوباره برمى‏خواست و چهار ركعت ديگر با همان آداب به جا مى‏آورد و براى بار سوم به بستر مى‏رفت و قدرى مى‏خوابيد، آنگاه براى بار آخر برمى‏خواست و نماز شفع و وتر را به جاى مى‏آورد. سپس دو ركعت نماز (نافله صبح) مى‏خواند و براى نماز صبح از منزل خارج مى‏شد.» «1»