3- توسّل‏
در فرهنگ اسلام «توسّل» از جايگاهى بس والا برخوردار است و ريشه در اصل اعتقادى «امامت» دارد. در ديدگاه شيعه، مسلمان در همه برنامه هاى فردى و اجتماعى بايد از معصوم رهنمود بگيرد و از اين راه با خدا و مردم، رابطه برقرار سازد و گرنه گمراهى او قطعى است.ريشه توسّل «وسيله» است يعنى؛ «واسطه قرار دادن چيزى از روى ميل و رغبت» «2» علماى اسلامى، مصداق هاى متعدّدى براى اين واسطه ها و ابزار و اسباب توسّل ذكر كرده‏اند، مانند: علم، ايمان، جهاد در راه خدا، عبادت، صله رحم، حج، روزه، كارهاى نيك، اطاعت از پيامبر صلى الله عليه و آله و ... «3» همه موارد ياد شده را مى توان در اطاعت از معصوم- اعم از پيامبر و امام- گنجاند زيرا با فرمانبرى و پيروى صادقانه از او، همه واقعيت‏هاى ياد شده در حد اعلا و خداپسندانه به دست مى‏آيد و برعكس، ممكن است افراد فراوانى بخواهند از راه‏هاى ياد شده به درگاه الهى راه يابند، ولى در به كارگيرى و بهره‏بردارى از آنها دچار انحراف گردند. به عبارت ديگر بايد گفت موارد ياد شده در صورتى انسان را به خدا مى‏رساند كه جملگى آنها را معصوم تبيين و تشريع كند. در قرآن مجيد مى‏خوانيم: «يا ايُّهَا الَّذينَ امَنوُا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا الَيْهِ الْوَسيلَةَ» «4»اى مؤمنان! تقواى الهى پيشه كنيد و براى رهيابى به سوى او، وسيله بيابيد.در حديثى قدسى «وسيله» به پيامبر و اهل بيت عليهم‏السلام تفسير شده است «1» و حضرت زهرا عليها السلام نيز در خطبه معروفش مى فرمايد: «نَحْنُ وَسيلَتُهُ فى‏ خَلْقِهِ» «2»ما وسيله خدا در ميان آفريدگانش هستيم.