2- انس با خدا
همان طور كه در بخش پيش اشاره شد، ياد خدا آثار و پيامدهاى بسيار ارزشمندى در زندگى ما دارد. يكى از پيامدهاى مهم و ارزنده ذكر، «انس با خدا» ست چنان كه امير مؤمنان عليه السلام مىفرمايد:
اخلاق فردى
«الذِّكْرُ مِفْتاحُالْانْسِ» «1»ذكر (خدا) كليد الفت (با او) است. «ذاكِرُ اللَّهِ مُؤانِسُهُ» «2»ياد كننده خدا، مونس اوست.وقتى مؤمن، در دل به ياد خدا باشد، نامهاى مقدس او را بر زبان آورد واعمال خود را طبق خواست او انجام دهد، بدون ترديد محبت او نسبت به ذات اقدس الهى افزايش مىيابد وهمه عشق و محبت هاى ديگر را تحت الشعاع قرار مىدهد، زيرا همه ملاك هاى خوبى بلكه منبع و اصل همه خوبى ها را- كه انگيزه مهر و محبت است- در او مىبيند و پيوند و دوستى با او را محور دوستى هاى ديگر قرار مىدهد. قرآن مجيد بر اين واقعيت چنين تأكيد مىكند: «... وَ الَّذين امَنُوا اشَدُّ حُبّاً لِلَّهِ ...» «3»آنان كه ايمان آورده اند، بيشترين علاقه را به خدا دارند.
|