2- انس با خدا
همان طور كه در بخش پيش اشاره شد، ياد خدا آثار و پيامدهاى بسيار ارزشمندى در زندگى ما دارد. يكى از پيامدهاى مهم و ارزنده ذكر، «انس با خدا» ست چنان كه امير مؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد:
اخلاق فردى‏
«الذِّكْرُ مِفْتاحُ‏الْانْسِ» «1»ذكر (خدا) كليد الفت (با او) است. «ذاكِرُ اللَّهِ مُؤانِسُهُ» «2»ياد كننده خدا، مونس اوست.وقتى مؤمن، در دل به ياد خدا باشد، نام‏هاى مقدس او را بر زبان آورد واعمال خود را طبق خواست او انجام دهد، بدون ترديد محبت او نسبت به ذات اقدس الهى افزايش مى‏يابد وهمه عشق و محبت هاى ديگر را تحت الشعاع قرار مى‏دهد، زيرا همه ملاك هاى خوبى بلكه منبع و اصل همه خوبى ها را- كه انگيزه مهر و محبت است- در او مى‏بيند و پيوند و دوستى با او را محور دوستى هاى ديگر قرار مى‏دهد. قرآن مجيد بر اين واقعيت چنين تأكيد مى‏كند: «... وَ الَّذين امَنُوا اشَدُّ حُبّاً لِلَّهِ ...» «3»آنان كه ايمان آورده اند، بيشترين علاقه را به خدا دارند.