ضرورت اعتدال‏
نظام عالم بر اساس هندسه‏اى دقيق و حساب شده، پى ريزى گشته و
جهان چون گوش و چشم و خدّ و ابروست
كه هر چيزى به جاى خويش نيكوست‏

همه پديده هاى عالم از بزرگ ترين كهكشان گرفته تا ذرّات اتم از قانون عادلانه خلقت كه «حق» ناميده مى‏شود- پيروى مى كنند، به تعبير قرآن مجيد: «وَ ما خَلَقْنَا السَّمواتِ وَ الْارْضَ وَ ما بَيْنَهُما الَّا بِالْحَقِّ» «2»ما آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آنهاست جز به حق نيافريديم.آفريننده حكيمِ «عالَم تكوين» فرمانده تواناى «عالَم تشريع» نيز هست؛ «وَ هَوَ الَّذى‏ فِى السَّماءِ الهٌ وَ فِى الْارْضِ الهٌ وَ هُوَ الْحَكيمُ الْعَليمُ» «3»و او كسى است كه در آسمان خداست ودر زمين نيز خداست و او بسيار با حكمت و دانش است. آفرينش انسان نيز از چنين قانونى پيروى مى كند و هرگز نارسايى و نوسان و ناميزانى در اصل خلقت او وجود ندارد و نيز از او خواسته شده هماهنگ باعالم آفرينش در صراط مستقيم «عدالت و اعتدال» گام نهد و هيچ گاه به افراط وتفريط نگرايد.اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد: «عَلَيْكَ بِالْقَصْدِفِى الْامُورِ فَمَنْ عَدَلَ عَنِ الْقَصْدِ جارَوَ مَنْ اخَذَ بِهِ عَدَلَ» «1»بر تو باد به ميانه روى در كارها؛ هر كس از ميانه روى روى گرداند، ستم مى كند و هر كس به آن چنگ زند، عدالت ورزد.