2- معيار پذيرش اعمال‏
در دستگاه الهى، دو عنصر ارزشمند، معيار قبولى اعمال قرار مى‏گيرد كه عبارتند از اخلاص و تقوا. اين دو اكسير گرانبها باهر عملى همراه شوند آن را به درجه قبول مى‏رسانند و فقدان هر يك از آن‏ها نيز، عمل را از درجه اعتبار ساقط مى كند، گرچه از كميّت قابل توجهى نيز برخوردار باشد. قرآن مجيد، اين نقش ارزنده تقوا را چنين بازگو مى‏كند: «... انَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقينَ» «2»همانا خداوند، تنها از باتقوايان مى‏پذيرد.همچنين عنصر تقوا سبب ارزشمندى مضاعف عمل صالح مى‏گردد و اگر عمل، كم و كوچك هم باشد، آن را بزرگ و فراوان مى‏كند، امام متقيان، على عليه‏السلام در اين‏باره مى‏فرمايد: «لا يَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ التَّقوى‏ وَ كَيْفُ يَقِلُّ ما يُتَقَبَّلُ» «3»هيچ عملى همراه با تقوا، اندك نيست، چگونه چيزى كه قبول مى‏شود، كم شمرده شود؟يكى از ياران امام صادق عليه السلام به نام مفضّل بن عمر مى‏گويد: «خدمت امام صادق (ع) بودم، موضوع اعمال مطرح شد، من گفتم: عملم اندك و ضعيف است. امام فرمود: خاموش باش و از خدا آمرزش بخواه! سپس فرمود: عمل اندك با تقوا بهتر از عمل بسيار بدون تقواست. پرسيدم: چگونه؟ فرمود: آرى! همانند مردى كه به ديگران غذامى‏دهد، با همسايگانش مدارا مى‏كند، درِ خانه اش به روى ديگران باز است ولى (با همه اين اعمال) چون درِ كار حرام به رويش باز شود، بدان در آيد. اين عمل (زياد) بدون تقواست.امّا مرد ديگرى هيچ يك از اعمال ياد شده را انجام نمى دهد ولى اگر در برابر كار حرامى قرار بگيرد، آن را مرتكب نمى‏شود، (اين هم عمل كم باتقوا!)» «1»