2- خلوص نيّت
دانشجو بايد علم ودانش را با قصد اخلاص و براى خدا فراگيرد و همانگونه كه ذهن و فكر خويش را با علم و دانش پر مىكند، دلش را از اخلاص سرشار سازد و هدف او از آموختن دانش، قرب الهى و خدمت به بندگان او باشد. قرآن مجيد، پاكسازى نيت را شرط نخستين ياد گيرى دانسته مىفرمايد:
«اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذى خَلَقَ» «1»به نام پروردگارت بخوان، همان كه (همه را) آفريد.امام خمينى در تبيين اين آيه مىفرمايد:بايد بشر به فكر اين باشد كه آن چيزهايىكه مقصد است و براى تربيت انسان است، براى آموزش انسان است، براى تعليم انسان است، جهت به آن بدهد ... عمده اين جهتى است كه به طرف آن جهت رفته مىشود و قرآن اين را فرموده است: «اقرأ باسم ربك الذى خلق» قرائت كن، نه قرائت مطلق، علم تحصيل كن نه علم مطلق و تحصيل مطلق، علم جهت دار و آموزش جهت دار، جهت «اسم ربّ» است. توجه به خداست، براى خداست و براى خلق خداست. «2»علم و دانش، نور الهى است كه دانشجو بايد آن را براى خاطر خدا و بندگى بهتر و خدمت بيشتر به خلق خدا فراگيرد، در اين صورت علاوه بر موفقيت در تحصيل و كارآيى دانشِ اندوخته، از بركات وافر آن نيز بهرهمند مىگردد، ولى اگر نيت تحصيل را با شائبههاى دنيوى آلوده ساخت، يا دانش را براى اهداف مادّى فراگرفت، قطعا" زيان خواهد كرد. به فرموده رسول خدا صلى الله عليه و آله: «... ما اتَى اللَّهُ عَبْداً عِلْماً فَازْدادَ لِلدُّنْيا حُبّاً الَّا ازْدادَ مِنَ اللَّهِ تَعالى بُعْداً وَ ازْدادَ اللَّهُ تَعالى عَلَيْهِ غَضَباً» «3»هر گاه خداوند به بندهاى دانشى عطا كند واو اشتياق بيشترى به دنيا نشان دهد، از خداوند بيشتر دور شده، خشم خدا نيز بر او فزونى گيرد.
|