2- خلوص نيّت‏

دانشجو بايد علم ودانش را با قصد اخلاص و براى خدا فراگيرد و همان‏گونه كه ذهن و فكر خويش را با علم و دانش پر مى‏كند، دلش را از اخلاص سرشار سازد و هدف او از آموختن دانش، قرب الهى و خدمت به بندگان او باشد. قرآن مجيد، پاكسازى نيت را شرط نخستين ياد گيرى دانسته مى‏فرمايد:
«اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذى‏ خَلَقَ» «1»به نام پروردگارت بخوان، همان كه (همه را) آفريد.امام خمينى در تبيين اين آيه مى‏فرمايد:بايد بشر به فكر اين باشد كه آن چيزهايى‏كه مقصد است و براى تربيت انسان است، براى آموزش انسان است، براى تعليم انسان است، جهت به آن بدهد ... عمده اين جهتى است كه به طرف آن جهت رفته مى‏شود و قرآن اين را فرموده است: «اقرأ باسم ربك الذى خلق» قرائت كن، نه قرائت مطلق، علم تحصيل كن نه علم مطلق و تحصيل مطلق، علم جهت دار و آموزش جهت دار، جهت «اسم ربّ» است. توجه به خداست، براى خداست و براى خلق خداست. «2»علم و دانش، نور الهى است كه دانشجو بايد آن را براى خاطر خدا و بندگى بهتر و خدمت بيشتر به خلق خدا فراگيرد، در اين صورت علاوه بر موفقيت در تحصيل و كارآيى دانشِ اندوخته، از بركات وافر آن نيز بهره‏مند مى‏گردد، ولى اگر نيت تحصيل را با شائبه‏هاى دنيوى آلوده ساخت، يا دانش را براى اهداف مادّى فراگرفت، قطعا" زيان خواهد كرد. به فرموده رسول خدا صلى الله عليه و آله: «... ما اتَى اللَّهُ عَبْداً عِلْماً فَازْدادَ لِلدُّنْيا حُبّاً الَّا ازْدادَ مِنَ اللَّهِ تَعالى‏ بُعْداً وَ ازْدادَ اللَّهُ تَعالى‏ عَلَيْهِ غَضَباً» «3»هر گاه خداوند به بنده‏اى دانشى عطا كند واو اشتياق بيشترى به دنيا نشان دهد، از خداوند بيشتر دور شده، خشم خدا نيز بر او فزونى گيرد.