2- چشم پوشى و گذشت
بدون ترديد در مجموعهاى از انسان ها كه كار گروهى انجام مىدهند- اختلاف سليقه و نظر، سبب برخى از برخوردها و خطاها مىشود كه از ديد مدير مخفى نمىماند، بهترين نوع برخورد با اين گونه اشتباهات زير مجموعه، چشم پوشى بزرگوارانه و رعايت اصل «تغافل» است. تغافل كه به معناى ناديده انگاشتن، چشم پوشى و خود را به غفلت زدن است، سبب جذب و سازندگى زيرمجموعه و حفظ آبروى آنان و دلگرم كردن فرودستان مىشود و به تدريج، ارتباط عاطفى و معنوى مجموعه را تشديد مىكندو از اين راه، بسيارى از مشكلات نيز حل مىشود. امام صادق عليه السلام طى سخن حكيمانهاى مىفرمايد: «صَلاحُ حالِ التَّعايُشِ وَ التَّعاشُرِ مِلْا مِكْيالٍ ثُلْثاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلْثُهُ تَغافُلٌ» «1»فضاى زندگى و معاشرت سالم، پيمانهاى است كه 23 آن را زيركى و 13 آن را تغافل پر مىكند.اگر مدير، اصل تغافل، را مدّ نظر قرار ندهد نه تنها چنين فضاى صميمت و سلامت را نمىآفريند، بلكه خردهگيرى و فشارهاى گاه و بيگاه سبب بروز مشكلات جديد نيز خواهد شد. اميرمؤمنان عليه السلام در اين باره مىفرمايد: «مَنْ لَمْ يَتَغافَلْ وَ لا يَغُضَّ عَنْ كَثيرٍ مِنَ الْاموُرِ تَنَغَّصَتْ عيشَتُهُ» «2»آن كس كه در بسيارى از امور تغافل و چشم پوشى نكند، زندگىاش ناگوار مىشود.
|