2- چشم پوشى و گذشت‏
بدون ترديد در مجموعه‏اى از انسان ها كه كار گروهى انجام مى‏دهند- اختلاف سليقه و نظر، سبب برخى از برخوردها و خطاها مى‏شود كه از ديد مدير مخفى نمى‏ماند، بهترين نوع برخورد با اين گونه اشتباهات زير مجموعه، چشم پوشى بزرگوارانه و رعايت اصل «تغافل» است. تغافل كه به معناى ناديده انگاشتن، چشم پوشى و خود را به غفلت زدن است، سبب جذب و سازندگى زيرمجموعه و حفظ آبروى آنان و دلگرم كردن فرودستان مى‏شود و به تدريج، ارتباط عاطفى و معنوى مجموعه را تشديد مى‏كندو از اين راه، بسيارى از مشكلات نيز حل مى‏شود. امام صادق عليه السلام طى سخن حكيمانه‏اى مى‏فرمايد: «صَلاحُ حالِ التَّعايُشِ وَ التَّعاشُرِ مِلْا مِكْيالٍ ثُلْثاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلْثُهُ تَغافُلٌ» «1»فضاى زندگى و معاشرت سالم، پيمانه‏اى است كه 23 آن را زيركى و 13 آن را تغافل پر مى‏كند.اگر مدير، اصل تغافل، را مدّ نظر قرار ندهد نه تنها چنين فضاى صميمت و سلامت را نمى‏آفريند، بلكه خرده‏گيرى و فشارهاى گاه و بيگاه سبب بروز مشكلات جديد نيز خواهد شد. اميرمؤمنان عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: «مَنْ لَمْ يَتَغافَلْ وَ لا يَغُضَّ عَنْ كَثيرٍ مِنَ الْاموُرِ تَنَغَّصَتْ عيشَتُهُ» «2»آن كس كه در بسيارى از امور تغافل و چشم پوشى نكند، زندگى‏اش ناگوار مى‏شود.