1- ريا
از نظر اسلام، ارزش يك عمل پيش از آنكه به نوع و كميّت آن بستگى داشته باشد به‏انگيزه انجام دهنده آن وابسته است. براساس قانون حاكم بر نظام ارزشى الهى، تنها عبادت‏هايى در پيشگاه خداوند پذيرفته است و انجام آنها موجب تقرّب بنده به پروردگارش مى‏شود كه انسان آنها را با انگيزه‏اى خالص و فقط براى جلب رضايت خداوند و اطاعت فرمان او انجام دهد. كسى كه در عبادت خداوند ديگرى را با او شريك كند، يا عبادت را با انگيزه‏اى غير از جلب رضايت الهى و اطاعت فرمان او انجام دهد، خداوند آن را نمى‏پذيرد. چنين فردى هم عبادتِ خود را تباه ساخته و هم خويشتن را در معرض خشم خدا قرار داده است.آفت ريا كه از آن به «شرك خفى» تعبير مى شود، به قدرى خطرناك است كه به‏سان صاعقه‏اى نيرومند، خرمن اعمال انسان را مى‏سوزاند و اثرى از آن بر جاى نمى‏گذارد.رسول خدا صلى الله عليه و آله در اين باره مى‏فرمايد:
«يُنادى‏ فِى الْقِيامَةِ: أَيْنَ الَّذينَ كانُوا يَعْبُدُونَ النَّاسَ؟ قُومُوا وَ خُذُوا اجُورَكُمْ مِمَّنْ عَمِلْتُمْ لَهُ، فَانّى‏ لا أَقْبَلُ عَمَلًا خالَطَهُ شَىْ‏ءٌ مِنَ الدُّنْيا» «1»در (روز) قيامت خطاب مى‏شود: كسانى كه مردم را مى‏پرستيدند كجايند؟ برخيزيد و براى هر كس كار مى‏كرديد پاداشتان را از او بگيريد! زيرا من عملى را كه با چيزى از (اهداف) دنيا آميخته باشد نمى‏پذيرم.