|
درس چهارم: اخلاص در عبادت
«اخلاص» از نگاه دانشمندان اخلاق آن است كه انسان قصد خودرا در انجام اعمال از آلودگى و آميختگى به غيرخدا خالص كرده و انگيزهاى جز تقرّب به درگاه او نداشته باشد. «1»نظام ارزشى حاكم بر دنياى بشرى به اين صورت است كه همواره ارزش يك عمل را با كوچكى، بزرگى، سادگى و دشوارى آن مىسنجند. كسى كه كار بزرگتر، دشوارتر و پيچيدهترى انجام دهد، پاداش بيشترى مىگيرد و ارج زيادترى هم به كارش گذاشته مىشود. در مقابل، كارهاى سادهتر و كوچكتر، مزد و ارزش كمترى دارند.خداوند نيز در تعيين ارزش اعمال بندگانش به همين معيارها توجّه و عنايت دارد، ليكن اين معيارها در نظام ارزشى الهى معيارهاى منحصر به فرد نيستند، بلكه در درجه دوّم اهميّت قرار دارند. خداوند پيش از آن كه كار بندهاش را از نظر سادگى و دشوارى بسنجد، معيار ديگرى را در ارزيابى اعمال انسانها دخالت مىدهد و آن «نيّت» است.
|